Lezersrecensie
Boek met Amerikaans sausje.
Doelwit Alex Cross door James Patterson is het 13e boek waarin de psycholoog en politierechercheur Alex Cross een hoofdrol speelt. Ook zonder kennis van de vorige 12 boeken is dit deel goed afzonderlijk te lezen. Alex is getrouwd met Bree Stone, hoofd van de politie en woont met zijn gezin in Washington.
Na de onverwachte dood van president Catherine Grant is het land (U.S.A.) in diepe rouw. Een paar dagen later wordt een vrouwelijke senator vermoord. Het wordt al snel duidelijk dat het hier om een professionele aanslag gaat. Naar de reden tast men in het duister. Terwijl de FBI en de politie nog bezig zijn met dit onderzoek vinden diverse andere aanslagen plaats waaronder een aanslag op de nieuwe president.
Tijdens het onderzoek waarbij Alex en Bree betrokken zijn, wordt duidelijk dat er diverse professionele huurmoordenaars actief zijn. Wie heeft deze huurmoordenaars opdracht gegeven en wat is het werkelijke motief van deze aanslagen? Politieke instabiliteit zorgt voor paniek en chaos, de druk op Alex om deze zaak snel op te lossen wordt steeds groter.
Het boek is opgedeeld in kleine hoofdstukken, 106 in totaal. De hoofdrolspelers rouleren per hoofdstuk. De hoofdstukken waarin Alex Cross centraal staat worden vanuit de ik vorm verteld, de overige hoofdstukken worden vanuit de derde persoon verteld. Hierdoor is een verhaal met veel vaart ontstaan. De karakters worden niet uitgediept, dat valt niet op door de wijze waarop het boek geschreven is. Het nadeel van deze snelheid is dat het boek niet lang blijft “hangen”.
James Patterson betrekt een aantal huidige maatschappelijke ontwikkelingen in het verhaal, zoals bijvoorbeeld het gebruik van het woord Uber i.p.v. taxi. Ook de term nepnieuws komt voorbij (pagina 425).
Tijdens het lezen vallen een aantal zaken op zoals het belang van het gezin in de Amerikaanse maatschappij, het feit dat sommige misdaden zijn te rechtvaardigen en het Amerikaanse patriotisme zoals bijvoorbeeld op pagina 414: “Nee! Geloof me, ik heb voor mijn land gevochten. Ik hou van mijn land. Ik zou nooit….”Of pagina 427: “het simpele gegeven dat nogal eens wordt onderschat, is dat we een regering hebben die bij alle tegenslagen blijft functioneren”.
Het verhaal heeft een origineel plot met een hoog 2019 gehalte.
Doelwit Alex Cross is een onderhoudend boek met een Amerikaans sausje.
Na de onverwachte dood van president Catherine Grant is het land (U.S.A.) in diepe rouw. Een paar dagen later wordt een vrouwelijke senator vermoord. Het wordt al snel duidelijk dat het hier om een professionele aanslag gaat. Naar de reden tast men in het duister. Terwijl de FBI en de politie nog bezig zijn met dit onderzoek vinden diverse andere aanslagen plaats waaronder een aanslag op de nieuwe president.
Tijdens het onderzoek waarbij Alex en Bree betrokken zijn, wordt duidelijk dat er diverse professionele huurmoordenaars actief zijn. Wie heeft deze huurmoordenaars opdracht gegeven en wat is het werkelijke motief van deze aanslagen? Politieke instabiliteit zorgt voor paniek en chaos, de druk op Alex om deze zaak snel op te lossen wordt steeds groter.
Het boek is opgedeeld in kleine hoofdstukken, 106 in totaal. De hoofdrolspelers rouleren per hoofdstuk. De hoofdstukken waarin Alex Cross centraal staat worden vanuit de ik vorm verteld, de overige hoofdstukken worden vanuit de derde persoon verteld. Hierdoor is een verhaal met veel vaart ontstaan. De karakters worden niet uitgediept, dat valt niet op door de wijze waarop het boek geschreven is. Het nadeel van deze snelheid is dat het boek niet lang blijft “hangen”.
James Patterson betrekt een aantal huidige maatschappelijke ontwikkelingen in het verhaal, zoals bijvoorbeeld het gebruik van het woord Uber i.p.v. taxi. Ook de term nepnieuws komt voorbij (pagina 425).
Tijdens het lezen vallen een aantal zaken op zoals het belang van het gezin in de Amerikaanse maatschappij, het feit dat sommige misdaden zijn te rechtvaardigen en het Amerikaanse patriotisme zoals bijvoorbeeld op pagina 414: “Nee! Geloof me, ik heb voor mijn land gevochten. Ik hou van mijn land. Ik zou nooit….”Of pagina 427: “het simpele gegeven dat nogal eens wordt onderschat, is dat we een regering hebben die bij alle tegenslagen blijft functioneren”.
Het verhaal heeft een origineel plot met een hoog 2019 gehalte.
Doelwit Alex Cross is een onderhoudend boek met een Amerikaans sausje.
1
Reageer op deze recensie
