levensverhaal van een moeder op militaire missie in Irak

Kristin Hannah is een schrijfster uit de USA, die al meerdere bestsellers op haar naam heeft staan. In Nederland kennen we haar van boeken zoals “de vergeten vrouwen” en “Als de wolven huilen”. Hannah heeft een indringende, emotionele schrijfstijl, ook “De weg naar huis’’ kruipt onder je huid. Onderwerpen die ze naar voren brengt zijn o.a. huwelijksleven met jong gezin, grote offers die militairen brengen, PTSS en invaliditeit na militaire uitzendingen, rouw, hechte vreindschappen. Naarmate het verhaal zich opbouwde en de personages duidelijker werden uitgewerkt, raakte ik volledig geboeid door dit verhaal. De stemacteur had grote invloed op de luisterbelevenis, zij creëerde de perfecte sfeer. Ik was soms tot tranen toe geroerd.
Jolene en Michael zijn jong getrouwd, hebben twee jonge dochters. Michael is advocaat, rouwt om zijn overleden vader. Jolene is reservist, werkt als helikopterpiloot bij het Amerikaanse leger. Het speelt zich af in de tijd na 9/11, the war on terrorism zoals George W. Bush het noemde. Op het moment dat hun huwelijk dreigt te stranden wordt Jolene opgeroepen voor een militaire missie naar Irak. Ook haar jeugdvriendin Tami dient in haar team. Het afscheid van Michael is koeltjes, hij zorgt tijdens de missie van Jolene samen met zijn moeder voor de kinderen. Tijdens haar afwezigheid behartigt Michael de belangen van een jonge Irak-veteraan met PTSS, die zijn vrouw heeft vermoord. Deze zaak raakt Michael persoonlijk, waardoor zijn liefde voor Jolene weer opbloeit. Ondertussen heeft Jolene het heel zwaar in Irak, een missie in woestijn waar de (berm)bommen en aanvallen door de vijand op de Amerikanen dagelijkse kost zijn. Alleen de gedachte aan haar kinderen houdt Jolene op de been. De helikopter van Jolene en Tami wordt onder vuur genomen. Ze worden gered, alleen Jolene overleeft uiteindelijk. Ze raakt invalide en lijdt aan PTSS. Wanneer ze na haar revalidatie naar huis wordt gestuurd, is de spanning tussen Jolene en haar gezin om te snijden. De scenes over Jolene en de herinneringen aan Tami zijn intens. Jolene en Michael verwerken ieder op hun manier om hun gezin bij elkaar te houden. Ze moeten weer leren communiceren en liefhebben.
Dit verhaal heeft meerdere diepere lagen en invalshoeken, geeft me als lezer zoveel meer inzicht over het dienen tijdens een oorlogsmissie als militair in Irak. Die vind ik zo knap uitgewerkt. Maar als Jolene als invalide terugkeert, een nieuw leven moet beginnen, dan voel bijna je nachtmerries, de wanhoop, de rouw, als ook de enorme fysieke en mentale pijn die ze lijdt. Ook de emoties van het gezin komen heel duidelijk tot uiting. Kristin Hannah heeft merkbaar goed onderzoek gedaan naar de diverse onderwerpen. Petje af voor deze auteur, die zo’n emotioneel beladen roman heeft geschreven. Een prachtige, intense roman voor de volgende generaties!