Veilige feelgood met iets te weinig turbulentie

Jenny Colgan woonde vele jaren in Engeland, Nederland, de Verenigde Staten en Frankrijk. Nadat ze in 2015 samen met haar man en drie kinderen terug verhuisde naar haar geboorteplek Schotland, wilde ze schrijven over de schoonheid van haar thuisland. Dit resulteerde in Happy Ever After-boeken, die zich afspelen in de hooglanden en de Café Zon en Zee-serie, die gesitueerd is op het fictieve eiland Mure. Ook Boven de wolken, het eerste deel van een nieuwe serie Summer skies, speelt zich grotendeels af op de Schotse eilanden.

Morag McIntyre werkt als piloot voor een grote luchtvaartmaatschappij in Londen. Na een incident tijdens een vlucht, is ze vrijgesteld van werk totdat dat ze weer geschikt wordt geacht om te vliegen. Terwijl ze haar opties voor de toekomst afweegt, wordt ze teruggeroepen naar het familiebedrijf in Schotland. Haar grootvader kan tijdelijk niet werken en Morag moet de lokale vliegroute tussen de eilanden overnemen. Een noodlanding in een zware storm houdt haar noodgedwongen een aantal dagen aan de grond op een afgelegen eiland. Haar enige gezelschap zijn de ontelbare zeevogels en ornitholoog Gregor Cameron, de meest norse man die ze ooit ontmoet heeft.

Het verhaal bestaat uit twee delen en wordt in chronologische volgorde verteld. Het eerste deel gaat voornamelijk over Morags leven in Londen, de nasleep van het ongeluk en haar terugkeer naar Schotland. Het tweede deel begint na de noodlanding. Er is een duidelijke knip in het verhaal. Deel één is een lange introductie van de personages en hun leefwereld, waarbij we tegelijkertijd kennis opdoen van de vliegerij en bijhorende terminologie. Het begin is stroef en traag. Het bevat nogal wat herhaling met betrekking tot Morags angsten en onzekerheden. Pas in deel twee, halverwege het boek, komt het verhaal pas echt op gang.

Een sterk punt van Jenny Colgans boeken zijn haar treffende schetsen van een kleine leefgemeenschap en zijn bewoners. Ze creëert hiermee een heel eigen wereld. In Boven de wolken zijn de meeste personages passanten, die snel uit beeld verdwijnen. Zelfs Morag leren we niet echt kennen. Ze laat nooit het achterste van haar tong zien. Alleen tegen de stille en norse Gregor, met wie ze een paar dagen optrekt, laat ze iets van haar binnenste zien. Het zijn aanvankelijk twee botsende karakters, die dichter bij elkaar komen in de besloten en heilzame omgeving van het vogelreservaat Inchborn. Dat deze korte tijd samen uitgroeit tot een romance is niet helemaal geloofwaardig. De romantiek is ver te zoeken en de wederzijdse gevoelens komen niet helemaal van de grond. De afsluitende epiloog is hard nodig om net iets meer gevoel te krijgen over hun verdere relatie.

Grappig genoeg heeft het oude vliegtuigje Dolly de meest uitgesproken persoonlijkheid. Met veel plezier lees je over de gammele oude rammelkist, die door passagiers wordt bespot: "Ik dacht dat we een vliegtuig zouden nemen, geen haardroger." Ze is oud, ze zucht en kreunt en loopt op haar laatste benen, maar op cruciale momenten kun je volledig op haar vertrouwen.

Boven de wolken gaat over thuiskomen, je afkomst omarmen, over rust en ruimte, over het overwinnen van tegenslag en jezelf vinden. Het zijn vertrouwde thema’s binnen het werk van de auteur. De beschrijvingen van het landschap en de natuur zorgen ervoor dat je het liefst meteen afreist om de ongereptheid van de eilanden met eigen ogen te zien, vanaf de grond en vanuit de lucht. De liefde voor Schotland spat van de pagina’s af.

Boven de wolken is niet het beste boek van Jenny Colgan. Het is als een veilige vlucht met lichte turbulentie, een spannende final approach en een zachte landing. Het is fijne, "cosy" feelgood die, ondanks een aantal minpunten, goed genoeg smaakt voor een vervolgvlucht met McIntyre Air.