Beestachtig mooi pareltje

De Australische Charlotte McConaghy woont met haar partner en kind in Sydney. Na een aantal fantasy boeken, schreef ze de literaire roman Vlucht, die een bestseller werd in het Engelse taalgebied. Ze schrijft over onderwerpen die haar dierbaar zijn, zoals klimaatverandering en zorg voor de aarde. De liefde voor de natuur is ook het uitgangspunt van Ooit waren er wolven.

Biologe Inti Flynn gaat naar Schotse hooglanden om veertien wolven te herintroduceren in het wild. Door de aanwezigheid van roofdieren zal de hertenpopulatie zich minder ophouden op één plek, waardoor jonge boomscheuten de kans krijgen om uit te groeien tot volgroeide bomen met een levendig bos als resultaat. De lokale boerengemeenschap ziet de komst van de wolven niet zitten en protesteert hevig tegen het project. Inti's tweelingzus Aggie kan door een traumatische gebeurtenis niet meer functioneren in het dagelijks leven. Ook Inti is beschadigd door hetgeen ze heeft gezien. Schotland is een nieuwe start, een nieuwe kans voor de wolven, voor de bossen, voor de zussen. Wanneer een boer dood wordt gevonden, neemt Inti een roekeloze beslissing om haar wolven te beschermen.

Het boek heeft twee verhaallijnen. In het heden is er het wolvenproject in Schotland, de tegenwerking door de boeren en het lijk. In de tweede verhaallijn lezen we in korte flashbacks over de gebeurtenissen vóór Schotland. Door het dubbele mysterie blijft het boek tot het verrassende einde spannend en intrigerend.

Inti is een complexe vrouw. Ze lijdt aan de zeldzame neurologische aandoening spiegel-aanrakingsynesthesie, waarbij ze dezelfde fysieke sensaties en pijn ervaart die ze ziet bij een ander mens of dier. Ze was een zachtaardig en gevoelig kind met een open blik naar de wereld, maar is nu gehard. Tweelingzus Aggie was haar tegenpool. Ze was sterk, hard en beschermend ten opzichte van haar zus. Na een geweldadige gebeurtenis zijn de rollen omgekeerd, als het ware gespiegeld. Inti zorgt voor haar zus, die niet meer praat en nauwelijks reageert op haar omgeving. De bijpersonages zijn goed uitgewerkt. Zelfs de wolven, de bomen en het bos lijken een eigen karakter te hebben.

Kun je een balans vinden in je leven en de natuur zonder dat de mens probeert te domineren? Wat als empathie en mededogen je grootste krachten zijn maar je zoveel gezien hebt dat je de pijn niet meer wilt toelaten? Ga je dan door het leven als eenling, als een "lone wolf"? Of kan je omgeving, je roedel, je familie je beschermen? En als het gevaar van binnenuit komt, kun je dan opnieuw leren vertrouwen? Zijn de wolven de beesten of zijn ze humaner dan sommige mensen?

Bovenstaande vragen speelden door mijn hoofd tijdens het lezen. Het boek sleurde me mee, raakte me, hield en houdt me bezig. Er is veel te vertellen over dit boek, de thema's en de onderlinge samenhang. Zoveel dat het verbazingwekkend is dat het boek slechts 330 pagina's heeft. Er staat geen woord teveel in. Het is goed geschreven; poëtisch en beeldend, bijna filmisch. Charlotte McConaghy heeft een prettige, levendige schrijfstijl. Plot en karakters zijn even belangrijk in dit boek. Alles is met elkaar verweven en versterkt elkaar.

Ooit waren er wolven is mysterieus, donker, boeiend, gelaagd, maar vooral prachtig en hoopvol. Het is lastig om het boek terug te brengen tot één categorie. Het is een natuurverhaal, een moordmysterie, een liefdesverhaal, een verhaal over zussen. Een verhaal over in harmonie leven met de natuur en je omgeving. Charlotte McConaghy heeft opnieuw een pareltje afgeleverd. Beestachtig mooi!