Origineel en pijnlijk raak

Wanneer Sofie’s vader Ward plotseling komt te overlijden, moet ze de crematie en alles wat daarbij hoort regelen in haar eentje. Haar moeder is een paar dagen na haar geboorte overleden. Van haar broer Max, die in New York woont, hoeft ze geen hulp te verwachten. Haar vaders appartement en het huis, waar ze is opgegroeid, moeten leeg gehaald worden. Tussen de boekenverzameling van haar vader ontdekt ze iets verontrustends. Ze gaat op onderzoek naar de herkomst en de waarheid.

Sofie Nauta is een jonge vrouw van halverwege de twintig. Ze werkt in café de Branie. Ze heeft een tijdje op de kunstacademie gezeten, maar voelde zich daar niet op haar plek en stopte met de studie. Ook binnen het gezin voelde ze zich, vanwege haar minder goede schoolprestaties, een buitenstaander. Met haar broer Max heeft ze nooit een goede band gehad. Het overlijden van haar vader zet haar leven behoorlijk op zijn kop. Omdat ze moeite heeft om de woorden op papier te zetten, besluit ze de waarheid te gaan tekenen.

Bijna elk hoofdstuk begint met de beschrijving van een tekening. We lezen het boek vanuit het perspectief van Sofie. Ze is een heerlijk hoofdpersoon. Ze vertelt ongeremd en deelt alles wat in haar opkomt. Ze stort haar gedachten en herinneringen uit over de lezer. Ze observeert, fantaseert en associeert er op los. Ze is op zoek naar waardering, maar die krijgt ze nergens. Zelfs haar vader leek zich niet te interesseren in haar leven. Ondanks haar onzekerheid, staat ze vrolijk in het leven. Ze voert hele gesprekken in haar hoofd, maar spreekt zich zelden uit. De confrontatie met haar broer, haar vader, haar leraren op de kunstacademie en met haar verleden gaat ze uit de weg. Nu is ze op zoek naar antwoorden, maar wil ze die eigenlijk wel weten?

Het boek begint rustig. In korte hoofdstukken worden herinneringen aan het verleden, afgewisseld met beschrijvingen van het heden. De treffende en levendige beschrijvingen van de personages maken dat het verhaal licht voelt. De toon blijft opgewekt, hoewel er thema’s als dood, verlies en geheimen aan de orde komen.

De spanning wordt langzaam opgebouwd. In het begin is het moeilijk om je een voorstelling te maken waar het verhaal naartoe gaat. Aan het einde komt het boek in een stroomversnelling terecht en valt alles op zijn plaats. Als lezer moet je opletten dat je niet te snel wilt gaan. Alles in dit boek is met elkaar verweven en heeft een betekenis. Door de luchtigheid en humor, bestaat het gevaar dat je deze gelaagdheid over het hoofd ziet.

Gert-Jan van den Bemd heeft gewerkt als wetenschapsjournalist, is fotograaf en kunstenaar. Na de val is zijn tweede roman. Het is een originele, goed geconstrueerde roman over een zoektocht naar het verleden en het verhullen van de waarheid. Een boek vol humor en tegelijkertijd pijnlijk raak. Aanrader!