Hoe de onbekende een bekende wordt

"Zuster Marie-Angélique," zei hij, 'het is een delicate zaak. En het is een pijnlijke zaak'. Woorden gesproken bij het Hoogste Gezag.
Een oud doorleefd vrouwtje verblijft in een opvangtehuis voor psychisch gestoorde en getraumatiseerde vrouwen. Dat Angélique getraumatiseerd is, vraagt geen verdere uitleg. Ze is als jong meisje ingetreden bij de zusters van het Goddelijk Hart van Maria en werd uitgezonden naar Belgisch Congo. De vernederingen die ze onderging tijdens de bloedige onafhankelijkheidsstrijd resulteert zelfs tot een verloren kind.
Deze gebeurtenissen grijpen haar dermate aan dat ze het kloostergebeuren achter zich laat en daarmee ook haar Katholieke geloof. Uiteindelijk verliest ze de greep op haar leven en eindigt als een gebroken vrouw. Nu doolt ze rond met een winkelkarretje die haar ganse hebben en houden herbergt. Ze belandt van het ene opvangtehuis in het andere. Tijdens één van haar verblijven ontmoet ze Nancy. Een jong meisje met een bolle buik, maar reeds getekend voor het leven. Heel diep vanbinnen vindt Angélique toch nog wat menslievendheid en stelt ze zichzelf heel kort de vraag of ze nog kan liefhebben en of ze dit meisje kan helpen. Maar al even vlug als de gedachte opkwam verdwijnt ze alweer. De ontmoeting van de verbitterde Angélique met het jonge meisje Nancy eindigt in een alweer dramatisch gebeuren.

Erik Vlaminck heeft hier een novelle neergeschreven die je je adem ontneemt. Van de eerste zin word je in het verhaal meegenomen en hoe verder je in het verhaal komt hoe minder je het kan loslaten. Hoe het leven van iemand kan verkeren wordt hier duidelijk uitgeschreven. Ik heb er geen woorden voor. De sympathie die je voelt voor Angélique kan ik voor mezelf omschrijven als "in crescendo" om dan iets later toch de neiging te hebben tot een decrescendo over te gaan en net op dat moment krijg je de finale over je heen. Dan verdween, voor mij, mijn muzikale begeleiding en kwam de rollercoaster in de plaats. Alhoewel je het enigszins kan vermoeden, verrast het einde je uiteindelijk toch. Hiermee valt mijn tirade stil, want het verhaal greep me wel aan. Ik heb deze novelle dan ook de verdiende volle 5* gegeven.