Tweeledig verhaal

Het jaar 2017, een herdenking aan René Magritte die toen 50 jaar geleden was overleden. Toni Coppers kreeg de eer om een thriller te schrijven met als protagonist René Magritte. Met verve is hij geslaagd in zijn opzet. Door dit boek kan Coppers een nieuwe rechercheur in het leven roepen. Een personage dat mogelijks kan dienen voor een nieuwe reeks.

Alex Berger, een voormalige Brusselse rechercheur, wiens vrouw Camille twee jaar eerder tijdens de aanslagen in Parijs omkwam, is een emotioneel wrak. Door vreselijke nachtmerries en zijn overdadig drinken, krijgt hij zijn leven niet op de rails en is hij in behandeling gegaan om het leven terug te kunnen opnemen.
Hij wordt gebeld door Lucas Lerou, die zijn plaats innam na de gebeurtenis, met de vraag of hij wil meewerken aan een moordzaak die over Parijs naar Brussel kwam. Aanvankelijk weigert hij, maar na wat over en weer gepeins, beslist hij uiteindelijk om toch mee te werken.

Ze moeten op zoek gaan naar de dader die deze moorden pleegde en telkens een briefje achterliet met de zin 'ceci n'est pas un suicide..'
Door de manier van doding en die briefjes leggen ze de link met de schilder René Magritte. Volgens Alex Berger, die ondertussen denkt te weten wie de dader is, is het onmogelijk dat hij de schilder kent.

Het is een goed opgebouwd verhaal met als toemaatje een uiteenzetting van bepaalde werken geschilderd door René Magritte. Hoe Alex Berger zich staande probeert te houden meandert als een tweede verhaallijn naast de moorden die moeten worden opgelost.

Een vlot lezende thriller met toch wel een iets mindere spanningsboog volgens we gewoon zijn in de reeks met Liese Meerhout.
De opzet van dit boek is dan wel wonderwel geslaagd. Het is het eren van de schilder René Magritte die dan uiteraard de bovenhand neemt in dit verhaal.

De personages zijn voldoende uitgediept met een geslaagd plot.