Russische waarheid

Een debuut kan je vergelijken met een stage die je liep en waarvan je een paper moet maken. Dit debuut is niet zo, dit debuut had geen stage nodig om een volwaardige paper te zijn.

De verteller, 'de 'ik" persoon' zag ik in het begin als hoofdpersonage, maar naarmate de hoofdstukken vorderden, krijgen we telkens een ander hoofdpersonage voorgeschoteld. Hoofdstuk 12 en 13 vond ik wel moeilijk om volgen, die vergen volle concentratie, een lange aanloop om ons tot bij de Maffia te brengen met als fysiek persoon Joeri Nevski? Dit had volgens mij korter gekund.

Elk hoofdpersonage werd voldoende uitgediept wat maakt dat we ons perfect kunnen inleven als ware we het zelf. Ieder verhaal werd mooi afgesloten en afgerond weliswaar altijd met een dode die op een toch ongebruikelijke manier het hiernamaals mocht betreden. De fantasie die er werd gebruikt om de plaats van de ongevallen op een bijna surrealistische manier te laten gebeuren, vind ik toch wel apart maar doordacht. Soms heb je het gevoel non-fictie aan het lezen te zijn en dit gevoel komt door de verregaande research die Patrick De Bruyn heeft gedaan om een dergelijk verhaal te kunnen schrijven.
Hij laat ons ook geloven dat het hoofdpersonage zijn alter ego is en dit blijkt in volgende boeken ook het geval.

Dit debuut toont de lezer dat hij kan schrijven, dat er diepgang in zijn verhaal zit met uitgewerkte personages en duidelijk omschreven misdaden hoe apart die ook zijn.
Het eindigt met een cliffhanger en ik hoop dat hij ooit een vervolg schrijft. Voor anderen zal het wel afgewerkt zijn. Dat is interpretatie
Als debuut verdient dit boek 4 sterren!
Lees je graag thrillers? Dan kan ik dit boek aanraden, let wel, het is een aparte schrijfstijl.