Een doorzetter

De zeereerwaarde heer deken Clemens Hendrickx, leraar in de Sint-Michielscollege te Bree was een intelligente man met aanzien. Het leven kabbelt rustig verder alhoewel hij de oorlog al voelde aankomen. Hij werd hij opgepakt en na drie dagen mocht hij naar huis terugkeren. Vanaf dan veranderde het leven van priester-leraar Clemens Hendrickx, enkele collega’s uit het college en voor de burgers.

Het begon allemaal met het helpen van een neergevallen piloot, waardoor hij hemzelf in nesten had gewerkt. De Heeroom kon vluchten en werd een maand vastgehouden in een klooster van de zuster Ursulinen tot de bisschop hem berichtte waar hij naartoe moest worden gebracht. De toon is gezet. Het gevaar loert om elke hoek.

Dit verhaal is jammerlijk niet verzonnen. Na de dood van de grootoom van de auteur Herman Grouwels, vond zijn huishoudster zijn biografie die hij had opgeschreven doch niet wou publiceren. Deze werden teruggevonden in het familiearchief en was de leidraad om dit boek te schrijven. De oorlog heeft heel veel mensen getraumatiseerd. Ook de Heeroom doorploeterde heel wat gevaren, ook hij had honger, ook hij rilde van de kou.

De vorige werken van de auteur heb ik graag gelezen en ik kreeg de kans om ook dit boek te lezen mits een kleine recensie te schrijven. Oorlogsverhalen zijn normaal niet aan mij besteed om de heel eenvoudige reden dat ik die martelingen en ontberingen niet op papier wil zien staan en daarom zal ik in mijn recensie geen oorlogstermen gebruiken. Mijn hart bloedt dan te veel…
Toen ik begon te lezen dacht ik “lap, ik heb het vlaggen”. Ik schraapte al mijn moed samen en begon eraan. Nu kan ik zeggen heel blij te zijn dat ik heb doorgebeten om eraan te beginnen. Het verhaal is dusdanig goed en mooi geschreven dat de gruwel op een eenvoudige en serene manier wordt meegegeven. Na de proloog nam het boek mij bij mijn lurven en kon ik het niet meer neerleggen. Dit heb ik echter niet gedaan, niet gelezen als een pageturner. Langzaam lezen maakt dat je meer van het verhaal opslaat en dit boek verdient het dan ook om met aandacht te worden gelezen.

De weg die gevallen piloten of soldaten moeten afleggen om terug thuis geraken of tenminste uit de vuurlinie te blijven is bangelijk. Dat is afzien. Door bossen en rivieren gebukt stappen op handen en voeten, kruipen om niet opgemerkt te worden. Honger hebben, vuil zijn, kledij die niet om aan te zien is, schoenen die versleten zijn en niet weten of je ooit thuis zal geraken of ooit nog moeder, vader, vrouw en kinderen zal terugzien. Dit is onmenselijk!
Gelukkig waren er vluchtelingen die op een veilige manier ergens konden schuilen. Gelukkig waren er nog mensen die op eigen risico vluchtelingen of gekwetsten hielpen om ze eerst op adem te laten komen om ze vervolgens de grens over te krijgen.

Met het hand op het hart kan en mag ik zeggen dat dit een heel goed boek is. Mooi in zijn eenvoud en sereniteit. Gruwelijke gebeurtenissen op een minder gruwelijke manier neerschrijven, de lezer kunnen vasthouden ook al kruipt het verhaal onder je huid.
De protagonist heeft een duidelijke lijn. Alle andere personages die er toe doen zijn voldoende uitgediept. In oorlog kan en mag men niet veel van het eigen leven blootgeven.
Dit boek geef ik 4 verdiende sterren.
Ik kijk al uit naar een volgend boek!