Liefde geeft pijn

eerste alinea bestaat uit 1 zin
"Diep vanbinnen wist hij natuurlijk dat dit verkeerd zou aflopen."

Ik dacht, "we zijn al vertrokken en we moeten nog vertrekken."

Opnieuw is het Patrick De Bruyn gelukt om de lezer in zijn greep te houden. Hij laat ons van hot naar her lopen en telkens voel je spanning toenemen. De onschuldige Alice staat aan de rand van een zenuwinzinking, maar weet haar toch recht te houden. De problemen met haar dochter beknelt haar en nu ook dít nog? Ze gaat door een hel en ergert haar aan de onderzoeken die gebeuren, die tot niets leiden dus gewoon nutteloos vindt ze.
Alice is een auteur in hart en nieren, misschien een vrouwelijk alter ego van Patrick De Bruyn? Ze schreef een verhaal voor Libelle dat door het verhaal heen geweven zit en dat heel veel duidelijk maakt. Een leven naast een leven kunnen we zeggen.
Na een zware vechtscheiding is ze eindelijk terug heel gelukkig en dat met haar allereerste liefde die ze terug tegen het lijf liep.
Het boek is een rollercoaster aan gevoelens die er soms echt wel inhakken. Als je denkt dat je tijdens het lezen een idee krijgt wie de mogelijke dader is dan ben je eraan voor de moeite, want hij laat niet in zijn kaarten kijken. Een potentiële dader vind je in iedereen terug.
De typerende schrijfwijze van Patrick De Bruyn laat je terug genieten van een spanningsboog die niet lijkt te eindigen. Een boek dat je niet kan neerleggen van zodra je de eerste zin leest.
We hebben er lang moeten op wachten, maar het is het wachten waard!