De geur van groen

Raaf is een meisje van zestien. Ze houdt van verhalen en is dol op haar beste vriendin May-Lin. Het enige wat haar leven anders maakt dan dat van de meeste tieners, is dat ze blind is. Gelukkig vertelt May-Lin haar hoe kleuren ruiken en voelen. Zij creëert daarmee een wereld voor hen samen. Dan gebeurt er op een dag iets wat Raafs leven helemaal op zijn kop zet en alle kleuren laat verdwijnen. In een wereld die niet alleen haar kleur maar ook haar glans kwijt is, moet Raaf haar eigen weg zien te vinden.'

Wat doet Pamela Sharon het goed om kleuren om te zetten in geuren en beelden. Toen ik dit boek beluisterde was ik zo verrast welke linken ze bij sommige kleuren legde. Prachtig gewoon. Ik heb heel het boek met gesloten ogen beluisterd om me toch een beetje in Raaf in te leven. Door dit te doen, kwam het boek nog beter tot zijn recht. Dank Pamela voor dit mooie boek vol mooie woorden en quotes.

Voorbeelden van hoe Pamela kleuren omschrijft
- zwart = depressie, nacht waarin Raaf zichzelf kan zijn zonder dat er iemand kijkt naar haar.
- Wit = hoop, het begin van een leven
- Paars = cool
Dit zijn maar enkele voorbeelden. Ik vind het mooi hoe May - Lin haar kijk op de wereld beschrijft aan haar beste vriendin Raaf. Doordat zij dit doet, kan Raaf de wereld zien ondanks het zwart is voor haar ogen.

Raaf, het hoofdpersonage is blind geboren. Zij kan de wereld zien door hoe de mensen om haar heen deze omschrijven. Raaf heeft sterke zintuigen. Ze kan mensen herkennen door de geur om te snuiven. Ik vind dit zo sterk van haar. Het tellen van stappen en door het ophalen van ervaringen weten hoe je de weg moet volgen is gewoon ongelofelijk sterk van Raaf. Ik weet niet of ik dit zelf zou kunnen. Dit personage is voor mij een bron van doorzettingsvermogen. Raaf zal pech hebben in het boek, maar ze gaat door. Dit is zo mooi om te zien. Diep respect voor haar!

May - Lin is alles voor Raaf. Haar beste vriendin, haar paar ogen, haar steun en toe verlaat. ALLES. Het is mooi hoe de vriendschap tussen deze twee meiden ontstaan is en hoe deze opgebouwd wordt. Ze zijn twee handen op één buik. Dit veranderd plots door een gebeurtenis. Raaf zal nu pas ontdekken wat May - Lin voor haar betekend heeft.

Roan zal de nieuwe ogen worden voor Raaf. Hij is helemaal anders dan May - lin. Hij leert Raaf kennen niet omdat hij medelijden heeft met haar maar net omdat hij het intrigerend vind hoe zij in de wereld staat. Samen beleven ze leuke en minder leuke momenten. Ik vind Roan zorgzaam. Hoe hij mensen wil helpen en beschermen is zeer mooi. Een capaciteit die iedereen wil hebben.

Ik begin meer en meer te beseffen dat de wereld obstakels heeft. Ieder mens komt in zijn/haar leven deze tegen. Sommige ingrijpender dan andere. Hoe je ermee omgaat kies je zelf. Dit komt in het boek ook voor. De ene wil alleen gelaten worden, de andere wil alles vergeten ondanks het moeilijk is enz. Iedereen handelt anders op gebeurtenissen.

Het ongrijpbare wordt tastbaar gemaakt door de mensen om je heen. Dat is effectief zo. Mensen die je graag zien, zullen je helpen om iets wat onmogelijks is waar te maken, elk op hun eigen manier.

Ik geef 4 sterren voor dit boek. Het is een goed boek met een eigen twist. Ik ben blij dat ik dit boek beluisterd heb omdat ik denk dat je er meer uit kan halen en het je dieper raakt.

Het enige dat ik jammer vind is het woord handicap. Ik kan er niets aan doen maar beperking is professioneel gezien het beste woord. Ik heb hier tijdens mijn opleiding ook studies voor moeten bekijken. In dit boek kwam het niet negatief over maar toch liever beperking gehad, sorry. Maar ik moet gewoon eerlijk zijn met mijn gevoel.

Nogmaals dank Pamela Sharon voor het schrijven van dit boek! Ik ben benieuwd naar je andere werken.