Morgen is uiteindelijk maanden ver.

Othilie Bailly heeft een verhaal geschreven waarin ze zicht verplaatst in een persoon die het slachtoffer is. Deze persoon is jong. Nog maar 5 jaar oud en tevens het hoofpersonage. Het dagelijks leven voor deze jongen is niet wat het moet zijn, het is niet normaal.

DIT IS NIET VOOR GEVOELIGE LEZERS EN ZOU MOGELIJK ONBEWUSTE SPOILERS BEVATTEN

Morgen mag ik uit de kast gaat over Jantje. Hij is 5 jaar oud en zijn papa is op reis vertrokken. Hij zal niet meer terugkomen en Jantje zal hierdoor bij zijn mama en zijn niet echte papa wonen. De man haat Jantje. Jantje zal mishandeling en opsluiting moeten ondergaan. Zijn moeder doet hierin mee en is geen moeder meer voor Jantje. Ze verwaarloost haar eigen kind en doet er niets aan om hem te redden. Het kind zit dagen, zelfs maanden opgesloten in een donkere kast met enkel een teddybeer, een hondendeken en een emmer voor de behoeftes te doen. Hij doet alles om braaf te zijn zodat hij morgen misschien uit de kast mag komen.

Na dit te lezen weet je dat het verhaal zeer pakkend en wreed zal zijn. Dit is het ook. Wat het nog erger maakt is dat het verhaal gebaseerd is op ware feiten. Dit bezorgt mij meteen koude rillingen en ongeloof.

Het verhaal is geschreven vanuit de beleving van Jantje. Vanaf de eerste zin was ik geraakt en zat ik in het verhaal. Het is enorm pijnlijk. We zitten als lezer mee in de kast waarin Jantje zich bevindt. Het is er donker, stinkend en klein. Een plek dat totaal niet voor een kind van 5 geschikt is, gewoon voor niemand niet.

Jantje is bang maar ook hoopvol. Hij wil zo braaf mogelijk zijn om toch maar uit de kast te komen. Dit vergt veel tijd. Uiteindelijk heeft de moed van zijn oma ervoor gezorgd dat er veranderingen komen.

De papa die niet de echte papa is van Jantje, is een slechte mens. Ik ben razend op deze man. Wat hij doet is niet oké, het is gewoon wreed. Die man moet volgens mijn ‘ziek’ zijn.

De moeder van Jantje is zo gemanipuleerd of doet alles uit liefde voor haar nieuwe partner wat het zo erg maakt dat Jantje er de dupe van is. Haar vechtlust in het moederschap is weg.

Ik ben enorm opgelucht dat de oma de held is! Ze volgt haar gevoel en doet alles om haar kleinzoon te vinden.
Het enige jammer in dit verhaal is het einde. Ik bedoel hiermee dat ik meer wilde weten over wat na de ontdekking. Wat gebeurt er met Jantje, de moeder, de baby, de slechte man, enz.

Conclusie is dat dit boek niet voor iedereen weggelegd zal zijn omdat het zeer pakkend is.