Wat in de doofpot zit, zal hoe dan ook uitkomen, ooit. Maar wanneer..

Tijdens de boekenverkoop in de bib, zag ik de cover van 'Tot stof' blinken in mijn ogen. Bij het zien van de cover, had ik al een bepaalde interesse gekregen. Na het lezen van de flaptekst, was ik verkocht. Ik vind het altijd interessant om zaken vanuit te oorlog te lezen en bij te leren / ontdekken.

Tot stof van Felix Weber gaat over Siem Coburg die tijdens de Tweede Wereldoorlog een verzetsstrijder is. Na de oorlog leidt hij een teruggetrokken bestaan in zijn woonboot. Hij wil de wereld van hem afkeren omdat er teveel gebeurd is. Zijn geliefde is dood, hij is beschuldigd van collaboratie en zoveel meer. Op een dag in 1949 komt er een boer die Coburg eerder geholpen heeft, om hulp vragen. Hij moet uitzoeken hoe zijn kleinzoon gestorven is. Het zijn verdachte omstandigheden en de boer wil duidelijkheid. Coburg gaat op pad en begint aan de zoektocht. Hij reist naar Limburg en zoekt uit wat er precies gebeurd is in het internaat voor kinderen met een geestelijke en lichamelijke handicap. Een zoektocht dat niet simpel gaat verlopen.

Het is een interessant en erg verhaal. De geschiedenis van toen is uit de doofpot gekomen en we krijgen een beeld van hoe het er toen aan toe ging. Het is niet fraai, verre van.

De personages in het verhaal zijn echte mensen met emoties en hebben veel te verduren. De ene is ofwel bij kamp 'goed' ofwel bij kamp 'slecht'. Je voelt in dit verhaal goed wie in welk kamp zit. Het is enorm jammer dat kamp slecht zo groot is.

Ieder personage heeft een lijdensweg afgelegd en moet ermee leren leven. Hoe ze dit doen, is voor iedereen anders en dat merk je ook tijdens het lezen. Eén ding is zeker: het is niet simpel om verder te gaan.

Tijdens het lezen had ik moeite met tijdsbepaling. Er waren hoofdstukken waar ik mee was in hoe alles liep van tijd, plaats enzovoort. Maar er waren ook hoofdstukken bij waar ik iets had van; oei, waar zit ik nu. Dit was jammer.

Ondanks dit gegeven ben ik 'blij' het verhaal gelezen te hebben en terug iets rijker te zijn over gebeurtenissen van vroeger. Het is een verhaal dat niet oké is, maar helaas gebeurd.

Het is somber, emotioneel en vooral ongelofelijk dat het gebeurd is. Niet te geloven wat mensen vroeger deden. En nu nog soms. Een mens is een raar wezen, nog maar eens bewezen.

Tijdens het lezen zat ik soms met een mond open vol afschuw en boosheid van wat er gebeurde. Dit meemaken in een boek is erg, maar dat in de echte wereld meemaken.... Ik wil er niet aan denken.

Dit boek raad ik vooral aan voor mensen die interesse hebben in het onderwerp. Bij hen komt het boek zeker goed terecht. Het is een boek dat niet iedereen aankan door de zwaarheid van gebeurtenissen. Dit wil ik wel meegeven.

Ik kan concluderen dat het boek informatief en pijnlijk is. Het is goed dat de wereld een beter beeld krijgt van wat er vroeger gebeurde in het internaat. De doofpot is weg, dat is een fijn gegeven ondanks de hardheid van informatie. Maar ik denk helaas wel dat er nog vele doofpotten in de wereld zitten die ooit geopend moeten worden.