Thriller van formaat

Hoewel hij al op veertienjarige leeftijd zijn eerste boek schreef, begon de Zuid-Afrikaan Deon Meyer pas na zijn dertigste serieus over het schrijven van boeken na te denken. Niet veel later was zijn eerste boek een feit, de thriller Wie met vuur speel, dat alleen in het Afrikaans is uitgekomen. Zijn latere werk werd allemaal wel vertaald, maar echt bekend werd hij met zijn serie waarin inspecteur Bennie Griessel het hoofdpersonage is. De serie begon met Duivelspiek en kreeg een vervolg met 13 uur, dat door VN in 2012 tot thriller van het jaar is uitgeroepen.

De Amerikaanse vriendinnen Erin Russel en Rachel Anderson reizen met een groep door Afrika. In Kaapstad wordt een van hen vermoord en de ander achtervolgd. Inspecteur Bennie Griessel krijgt de leiding over het onderzoek naar de moord, maar moet er ook voor zorgen dat het gevluchte meisje, dat inmiddels verdwenen is, levend wordt teruggevonden. Ergens anders in de stad wordt in zijn woning het lichaam van een man gevonden en de verdenking valt al snel op zijn alcoholistische vrouw. Ook deze zaak zal door Griessel gecoördineerd moeten worden. Wat hebben deze zaken gemeen en worden ze op tijd opgelost?

Zoals de titel van het boek al suggereert, speelt het verhaal zich in dertien uur af. Die korte tijdspanne zorgt er wel voor dat het een enorm tempo heeft en het verhaal bij wijze van spreken voorbij is voor je er erg in hebt. Omdat Meyer zich door deze opzet geen inleiding kon permitteren, ben je als lezer al vanaf de eerste bladzijde bij het verhaal betrokken, je zit er meteen volop in en pas als het boek is dichtgeslagen kun je op adem komen. Daarbij kenmerkt de plot zich ook nog eens door diverse onverwachte, en dus verrassende, ontwikkelingen. Het zijn stuk voor stuk ingrediënten 13 uur van een flinke dosis spanning hebben voorzien.

Het verhaal bestaat uit twee verhaallijnen, die van de moord op het ene en de vlucht en verdwijning van het andere meisje. En ook die van de moord op de man, die een bekende platenbaas blijkt te zijn. Gedurende de plot wijst niets erop dat beide verhalen met elkaar te maken hebben. Dat hebben ze in feite ook niet, maar in de ontknoping blijken ze toch een raakvlak te hebben. Iets dat de lezer lange tijd niet ziet aankomen. De onderzoeken in die afzonderlijke verhalen worden verricht door een aantal nieuwbakken inspecteurs, Griessel is hun mentor. Interessante personages die, als ze ook nog in de rest van de serie voor gaan komen, alleen maar kunnen groeien.

Meyer zou Meyer niet zijn als hij ook in 13 uur geen maatschappelijk probleem naar voren brengt. Dit probleem is niet prominent aanwezig, maar het sluimert door het verhaal heen. Want hij maakt heel erg duidelijk dat het land nog steeds te kampen heeft met de gevolgen van de apartheid. Ook de nog steeds aanwezige corruptie van politiefunctionarissen maakt deel uit van het verhaal. Daarin heeft het land nog steeds geen positieve veranderingen ondergaan. Deze problematiek maakt het verhaal bijzonder realistisch. Dat geldt overigens ook voor de beeldende en levendige beschrijvingen die de auteur hanteert.

Toch kan er een kleine, wat kritische kanttekening worden geplaatst. Een van de nieuwe inspecteurs, Mbali Kaleni, is nogal fors en daar legt Meyer soms onnodig de nadruk op. Dat weegt echter niet op tegen het verhaal op zich, want dat staat als een huis. Zonder enige vorm van twijfel kan worden gesteld dat 13 uur een thriller van formaat is.