Geslaagde debuutroman waarin Rowling haar veelzijdigheid toont

Behalve de voor jongeren bedoelde Harry Potter-reeks, waar J.K. Rowling bekend door geworden is, heeft ze eveneens een thrillerserie rond privédetective Comoron Strike uitgebracht. Daarnaast schreef ze het in 2012 verschenen Een goede raad, haar eerste roman voor volwassenen. Het idee voor dit boek, dat een aantal thema’s bevat waar ze ervaring mee heeft, kreeg ze in een vliegtuig, terwijl ze in de Verenigde Staten was om het laatste boek van de Potter-serie te promoten.

De inwoners van het plattelandsdorpje Pagford zijn met stomheid geslagen als Barry Fairbrother, een populair en geliefd raadslid, plotseling overlijdt. Voor de nu ontstane vacature stelt een aantal kandidaten zich beschikbaar en daardoor ontstaat er een strijd die voor grote verdeeldheid in het ogenschijnlijk lieflijke plaatsje zorgt. Altijd verborgen gehouden geheimen komen naar boven drijven, het verschil tussen arm en rijk lijkt te groeien en in gezinnen ontstaat grote onenigheid. Zal de rust terugkeren als de naam van de winnaar van de raadsverkiezing bekend wordt gemaakt?

Rowling begint het verhaal met een introductie van de relatief gezien grote hoeveelheid personages. Gaandeweg de plot leert de lezer hen steeds beter kennen, omdat stukje bij beetje meer over hen bekend wordt, hoe ze in elkaar steken, hoe hun persoonlijke omstandigheden zijn en waarom ze doen wat ze doen. Dit alles heeft behoorlijk wat tijd nodig, maar over het geheel genomen merk je daar in feite niet zo heel veel van. Er gebeurt namelijk meer dan voldoende, niet zozeer qua spektakel, maar voornamelijk het onderlinge gekonkel, het elkaar in de gaten houden en het proberen elkaar de vliegen af te vangen zorgen ervoor dat je je niet hoeft te vervelen.

De vele gebeurtenissen – in de breedste zin van het woord – worden dan ook verteld vanuit talrijke perspectieven. Het is echter altijd duidelijk wie deze personen zijn, welke connectie ze met elkaar hebben en wat hun exacte rol in het verhaal is. De auteur behoudt voortdurend het overzicht en laat de lezer niet in het luchtledige spartelen. Vanaf het begin is er structuur, hoewel je natuurlijk nog niet meteen doorhebt waar alles naartoe gaat. De rode draad daarbij is de verkiezing van de opvolger van Barry Fairbrother, maar daarnaast zijn er ook nog diverse andere verhaallijnen, die ieder een andere strekking hebben, maar waarbij het stadje Pagford en het wel en wee van meer dan een handvol bewoners centraal staat.

Het plattelandsdorpje, en wat zich daar zoal voordoet, kan gezien worden als een afspiegeling van de maatschappij. Dit blijkt onder andere uit de verschillende thema’s die de auteur in haar roman heeft verwerkt. Een paar voorbeelden daarvan zijn armoede, verwaarlozing, drugsgebruik en – in iets mindere mate – seksueel misbruik. Hierdoor, maar tevens door de gedragingen en escapades van de personages, is het allemaal behoorlijk realistisch. In de ontknoping wordt het tegen de verwachting in zelfs nog enigszins dramatisch en uiteindelijk leidt dit ertoe dat sommige karakters zich een beetje positief hebben ontwikkeld. Het merendeel is en blijft echter bijzonder onsympathiek en waarschijnlijk was dat ook Rowlings bedoeling.

In een toegankelijke en vlotte schrijfstijl legt Rowling de vele perikelen en bijbehorende problemen waar Pagford mee te kampen heeft bloot. Dit gebeurt op een beeldende en inlevende wijze, en zo nu en dan voorzien van een vleugje subtiele humor. Een goede raad is daarom een geslaagde debuutroman waarmee de auteur laat zien dat ze een boeiend verhaal kan vertellen en ook nog eens haar veelzijdigheid toont.