Heel behoorlijk thrillerdebuut

Na haar studie aan de Universiteit van Belfast bekleedde Carolyn Jess-Cooke een lectoraat filmkunde en als filmtheoreticus publiceerde ze diverse artikelen en boeken. Vervolgens was ze hoofddocent aan een andere universiteit, maar nadat ze begin 2011 haar ontslag nam, richtte ze zich volledig op haar schrijverschap. Ze debuteerde in 2010 met de dichtbundel Inroads en een jaar later verscheen haar eerste roman Dagboek van een beschermengel. Onder de naam C.J. Cooke schreef ze haar eerste thriller Ik weet alleen mijn naam nog, dat begin maart 2018 uitgekomen is.

Ze wordt wakker op het strand van een klein onbewoond eiland. Verspreid over haar lichaam heeft ze blauwe plekken en diverse schrammen. Hoe ze er terechtgekomen is, weet ze niet. Ze weet zelfs niet wie ze is. Vier onbekenden die tijdelijk op het eiland verblijven, vangen haar op en zelf probeert ze erachter te komen wat haar overkomen is. Op zijn werk krijgt haar man een telefoontje dat zijn twee kinderen alleen thuis zijn en dat er van zijn vrouw geen spoor is. Niets wijst erop dat ze ontvoerd is en er zijn ook geen inbraaksporen. De politie start een zoekactie en komt erachter dat iemand de waarheid niet vertelt.

Ondanks dat de schijnbare dialogen in het eerste hoofdstuk geen aanhalingstekens hebben en het daardoor enigszins onduidelijk is, zorgt dat begin er wel voor dat de lezer nieuwsgierig wordt naar het vervolg van het verhaal. Dat verhaal wordt voornamelijk verteld vanuit het per hoofdstuk afwisselende perspectief van de twee belangrijkste personages: Eloïse en Lochlan. Hierdoor weet je vanaf de eerste bladzijde wie welke rol in het verhaal heeft. Die duidelijkheid geldt niet direct voor de personages die zich samen met Eloïse op het eiland bevinden. Dat duurt even en pas in de ontknoping wordt hierover helderheid verschaft. Daardoor wordt er wel een mate van spanning gecreëerd en blijft de lezer tot het eind in het ongewisse over de exacte rol van die bijpersonages.

Gedurende het verhaal komt de lezer over de twee hoofdpersonages te weten dat ze beiden hun geheimen hebben en dat die ze voor elkaar verborgen hebben gehouden. Daarnaast merk je ook dat ze een ontwikkeling doormaken. Lochlan verandert van een workaholic in een toegewijde huisvader en Eloïse doet er alles aan om haar demonen kwijt te raken. Wat deze zijn, en waar haar verdwijning aan ten grondslag ligt, wordt door middel van een enkele flashback steeds helderder.  

Halverwege komt er, hoewel het voor een groot deel hoe dan ook intrigerend is, wat meer spanning in het verhaal. Tevens worden er geheimen onthuld en wordt het eveneens boeiender. Ondanks een aantal plotwendingen is het verhaal af en toe ook wel een beetje voorspelbaar en komen er enkele onwaarschijnlijkheden in voor. De auteur lijkt zich ook een keer vergist te hebben in het door haar gehanteerde tijdschema. Want hoe kan het dat Eloïse zich op 17 maart 2015 op het onbewoonde eiland bevindt, terwijl ze diezelfde dag ’s avonds nog thuis was. Deze onmogelijkheid is alleen maar opmerkelijk en heeft geen enkele invloed op het verhaal in zijn geheel.

Ik weet alleen mijn naam nog, dat vakkundig is vertaald door Ingrid Zweedijk, is een thriller met een originele invalshoek. De rode draad is de aandoening waar Eloïse mee te kampen heeft en daardoor is het boek misschien zelfs wat meer dan alleen maar een spannend boek. Het is al met al een heel behoorlijk thrillerdebuut van C.J Cooke.