Veelbelovende aanzet tot meer

Nadat Bobby Lammers zijn militaire loopbaan vaarwel zegde, koos hij ervoor om bij de politie te gaan werken, waar hij inmiddels is uitgegroeid tot rechercheur. Omdat hij moeite had met het schrijven van processen verbaal, verslagen en verklaringen volgde hij een schrijfcursus en kwam vervolgens tot de ontdekking dat hij plezier in schrijven had. Uiteindelijk leidde dit ertoe dat hij, mede ingegeven door zijn ervaringen in het leger en bij zijn huidige werkgever, aan een verhaal begon. Dit groeide uit tot de thriller Kogelbrief, dat begin 2025 is uitgebracht.

Hierin maakt de lezer kennis met oud-militair en huidig rechercheur Robert Lavarre, die midden in de nacht een merkwaardig telefoontje krijgt en hij er niet veel later achter komt dat een van zijn oude dienstmakkers en diens vrouw niet meer leven. Kort daarna blijkt iemand het op hem gemunt te hebben. De waarschijnlijke reden is dat dit te maken heeft met een voorval dat zich in Irak, waar hij tien jaar eerder naar uitgezonden was, heeft afgespeeld. De vraag is nu wat zich daar exact heeft voorgedaan wat ten koste van alles verzwegen moet blijven.

Persoonlijke ervaringen, zowel uit het verleden als het heden, zijn voor veel auteurs een prima inspiratiebron voor het schrijven van een boek. Een groot voordeel hiervan is dat het verhaal authentiek is en overwegend realistisch overkomt. De lezer kan zich de omstandigheden waarin de fictieve personages terechtkomen dan goed voorstellen en heeft bijna nergens het gevoel ‘verzinsels’ te lezen. Ook Lammers heeft veel eigen ondervindingen in zijn thriller verwerkt en dat doet hij op zich met verve. Je hebt meteen door dat hij weet waarover hij het heeft en dat hij een soort van ervaringsdeskundige is. Dit blijkt onder andere uit de grote hoeveelheid legerterminologie, maar tevens uit enkele kleine details die alleen een insider kan weten.

Het uitgangspunt van Kogelbrief is zonder meer aardig, maar absoluut niet uniek. De auteur geeft hier uiteraard wel zijn eigen draai aan, hetgeen heel behoorlijk heeft uitgepakt. Hij heeft gekozen voor een aantal verhaallijnen, waarvan één zich in 2004 afspeelt en de andere tien jaar later. Vanzelfsprekend hebben beide met elkaar te maken, maar het duurt tot het eind voordat dit verband duidelijk wordt. Hierdoor blijft de lezer lange tijd in het ongewisse en vraagt hij zich af wat zich destijds in Irak heeft voorgedaan waardoor de voorvallen in 2014 verklaard kunnen worden. In ieder geval blijf je hier continu nieuwsgierig naar. Dit gaat gepaard met diverse plotwendingen en momenten met lichte spanning.

De schrijfstijl van Lammers is ongecompliceerd, beeldend, gedetailleerd en volledig afgestemd op de verschillende situaties. Het taalgebruik in het leger is volledig anders dan die bij de politie of in de burgermaatschappij, en dit wordt erg goed overgebracht. Het is echter overduidelijk dat dit het eerste boek van de auteur is, want het bevat verscheidene onvolkomenheden die je bij een door de wol geverfde schrijver niet meer ziet. Daarnaast bevat het verhaal, overigens zonder dat het gigantisch voorspelbaar is, eveneens een aantal doorzichtigheden. Soms komt het voor dat scènes elkaar te plotseling opvolgen, hierdoor bestaat de kans dat dat de lezer enigszins in verwarring raakt. Verder bevat de plot een paar thrillerclichés, maar dat kan Lammers nauwelijks aangerekend worden, omdat hier lang niet altijd aan te ontkomen valt.

Met Kogelbrief bewijst Lammers zonder meer dat hij een interessant en overwegend boeiend verhaal kan vertellen en laat hij zien dat hij plezier beleeft aan het schrijven. Desondanks zijn er nog wel enkele aspecten die wat meer aandacht verdienen, zoals het beperken van te veel en/of overbodige details waardoor meer ruimte gemaakt kan worden voor écht spannende omstandigheden. Niettemin is dit niet onaangename debuut een veelbelovende aanzet tot meer.