Een katterig gevoel is mogelijk

Nadat Nathalie haar criminele, maar ook gewelddadige, vriend Vincent met een zware lamp heeft neergeslagen omdat hij hun zoontje Robbie wat wilde aandoen vlucht ze weg. Ze is er stellig van overtuigd dat ze hem omgebracht heeft. Tot ze op de display van haar telefoon ziet dat Vincent contact met haar opneemt. Dan raakt ze pas echt in paniek. Want ze weet dat hij, zodra hij haar vindt, zal vermoorden.

Vincent ontketent een klopjacht die zelfs tot Italië, waar Nathalie en haar zus een vakantiewoning hebben, leidt. Dan blijkt dat niet alleen Vincent naar haar zoekt. Ook de politie wil haar spreken. Vanwege de moord op haar vriendin Kristien en haar man. Als Nathalie weer terug in Nederland is, ontmoet ze Julia, rechercheur bij de Roermondse politie. Vanaf dat moment komt er wat meer schot in de zaak. Want tot dan toe heeft de politie geen duidelijke aanknopingspunten.

Net als alle andere boeken van Simone van der Vlugt is Op klaarlichte dag een boek dat erg vlot leest. Dat komt vooral door de manier van schrijven die nergens ingewikkeld is. Tot ongeveer halverwege het boek is de spanning minimaal aanwezig, maar dat wordt redelijk goedgemaakt in de tweede helft. Dan zijn er voldoende momenten die spannend zijn.

Omdat Van der Vlugt diverse plotwendingen in het verhaal heeft verwerkt, heeft het boek dus ook even zovele verrassingen in petto. Daardoor wordt het nergens voorspelbaar en verlies je de aandacht niet. Het uiteindelijke plot is misschien niet zo heel erg verrassend, omdat Nathalie tijdens het verhaal als eens heeft laten vallen waar ze het liefst naartoe vlucht. Daarnaast is het ook mogelijk dat de lezer het boek met een wat katterig gevoel dichtslaat. Want het recht zegeviert niet helemaal.

Op klaarlichte dag is in eerste instantie natuurlijk een thriller, maar behalve de aspecten die daar bij horen, wordt in het boek ook een maatschappelijk probleem onder de aandacht gebracht: huiselijk geweld. En dat geweld heeft Nathalie gemaakt zoals ze nu is. Simone van der Vlugt heeft dat goed in haar boek verwerkt.

Het boek heeft in 2010 met dit boek de NS Publieksprijs gewonnen. Waarschijnlijk door Simone's prettige schrijfstijl die ervoor zorgt dat het boek gemakkelijk leesbaar is. Vooral in de trein. Toch is het boek niet veel meer dan een gemiddelde thriller.