Opnieuw een prima deel van de serie

Helen Fields is vooral bekend geworden door haar in 2017 gestarte serie met de inspecteurs Ava Turner en Luc Callanach. Inmiddels zijn er wereldwijd al meer dan een miljoen exemplaren van haar thrillers verkocht en ze worden vertaald in ruim vijftien talen. Hoewel ze er zelf nooit gewoond heeft, spelen haar boeken zich in Edinburgh, Schotland af. Het vijfde deel van de reeks, Perfecte misdaad, werd in 2022 in een Nederlandse vertaling uitgebracht en daarin krijgt het duo opnieuw met een aantal complexe zaken te maken.

In dit geval is het de dood van een man die een week eerder dreigde van een brug af te springen en daar op het laatste moment, door tussenkomst van een psycholoog, van afzag. Voor Turner en Callanach is het nu de vraag of hij zichzelf toch om het leven heeft gebracht of dat hij vermoord is. Als zich andere verdachte sterfgevallen voordoen, vermoeden ze een onderling verband. Daarnaast krijgen ze ook te maken met de dood van een man in een verpleeghuis en voor Callanach betekent dit dat hij er persoonlijk bij betrokken raakt.

Meteen in het eerste hoofdstuk wordt de lezer geconfronteerd met de zelfmoordpoging op de brug en het gevoel dat de wanhopige man heeft, wordt goed overgebracht. Zijn twijfel en wellicht ook het kleine beetje angst om daadwerkelijk te springen kun je je enigszins voorstellen. In feite zijn dit tevens de thema’s waar het in dit verhaal om draait, want de overige slachtoffers hebben eveneens een poging ondernomen om zichzelf van het leven te beroven en zijn daarop teruggekomen. Deze verhaallijn slokt het grootste deel van de plot op, maar de andere, die gedeeltelijk betrekking heeft op de persoonlijke omstandigheden van Callanach, is niet minder interessant, vooral omdat hij daardoor geconfronteerd wordt met een ervaring die hij liever was vergeten.

Hoewel het achterhalen van de oorzaak van de vele sterfgevallen in betrekkelijk korte tijd – het verhaal speelt zich in tijdsbestek van iets meer dan een maand af – uiteraard de meeste aandacht krijgt, heeft Fields ook deze keer voldoende ruimte gemaakt voor de vriendschappelijke verstandhouding tussen Ava en Luc. Hierin doen zich een aantal ontwikkelingen voor waardoor hun relatie danig onder druk komt te staan. Vanzelfsprekend vergeet de auteur niet om de ontwikkeling van de overige terugkerende personages te continueren, met dien verstande dat ze wel iets minder in de schijnwerpers staan dan beide protagonisten. Desalniettemin is hun inbreng onmisbaar en zorgt dit voor de broodnodige variatie.

Omdat de gebeurtenissen zich behoorlijk snel opvolgen en er over de hele linie vrij veel gebeurt, zit het tempo er goed in en het gaat zelfs zover dat er in de ontknoping nog enkele tandjes worden bijgezet. Zoals de Fields-lezer gewend is, schuwt de auteur opnieuw de gedetailleerde en soms gruwelijke details niet. Het is echter niet zo dat je de desbetreffende scènes het liefst overslaat, ondanks dat ze natuurlijk afschuwelijk zijn. Minstens zo verbijsterend is het gedrag van de moordenaar, die op zich een normaal functionerend persoon lijkt, maar een dermate zeldzame psychische stoornis blijkt te hebben waardoor zijn gedrag en doen en laten in grote mate worden bepaald.

Dit vijfde deel van de Perfect-serie heeft wederom een ruime hoeveelheid spanning, maar in tegenstelling tot de voorgaande vier boeken ook wel enkele voorspelbaarheden. Het is namelijk al vrij snel duidelijk in welke hoek de moordenaar gezocht moet worden, maar ook, ondanks enkele verdachtmakingen, zelfs wie het is. Toch heeft dit geen invloed op de voortgang van het verhaal, want die is en blijft intrigerend. Fields heeft derhalve met Perfecte misdaad – aan het eind heeft het er alle schijn van dat het onderwerp voor het volgende deel bekend is – opnieuw een prima thriller afgeleverd.