Tussen woorden en werelden

Oever van Ludwig Volbeda wist me helaas niet echt te raken. Het boek is prachtig vormgegeven en ik merkte dat sommige zinnen echt schitterend waren – bijna poëzie in proza – maar over het algemeen had ik moeite om grip te krijgen op de taal. De stijl voelde voor mij soms afstandelijk en ingewikkeld, alsof ik steeds nét naast de betekenis greep.

Het thema van gender, identiteit en diversiteit staat duidelijk centraal in dit boek, maar het raakte mij persoonlijk niet zo. Misschien omdat het niet dicht bij mijn eigen ervaring ligt, misschien ook omdat ik het gevoel had dat de inhoud me niet echt uitnodigde om mee te voelen. Ik bleef toeschouwer, eerder dan deelnemer.

Toch moet ik Volbeda eer geven waar het hoort: er zitten passages in Oever die me lieten stoppen en even teruglezen, puur om de schoonheid van de taal. En dat gebeurt me niet vaak.

Al met al was dit boek niet echt voor mij – het thema liet me wat koud en de stijl maakte het moeilijk om echt betrokken te raken. Maar ik zie wel dat dit voor andere lezers juist een bron van herkenning en verdieping kan zijn. Voor mij bleef het vooral een bewondering op afstand.