Een onuitwisbaar verhaal van moed en menselijkheid

Vanaf de eerste pagina greep 't Hooge Nest me vast, en het heeft me sindsdien niet meer losgelaten. Roxane van Iperen weet op indrukwekkende wijze een vergeten stuk geschiedenis tot leven te brengen. Wat begon als een intrigerend verhaal over een huis in het Gooi, ontvouwt zich tot een diep menselijk en aangrijpend portret van verzet, moed en verraad tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De zussen Brilleslijper, Janny en Lien, worden in dit boek niet alleen neergezet als heldinnen, maar ook als gewone mensen in ongewone omstandigheden. Juist die nuance maakt het verhaal zo krachtig. Hun morele standvastigheid en onvoorstelbare moed maakten diepe indruk op mij.
Wat dit boek voor mij echt onvergetelijk maakt, is het slotstuk. De manier waarop Van Iperen de verschrikkingen van de laatste oorlogsjaren beschrijft — met name de transporten, de kampen en het onrecht — is hartverscheurend en intens. Het laatste deel van het boek las ik met een brok in mijn keel en zelden was ik me zo bewust van het belang van herinneren en herdenken.
De titel 't Hooge Nest is bijzonder treffend. Wat ooit een veilige haven leek, werd een verzetsnest en uiteindelijk een symbool van hoop én verraad. Het huis draagt een geschiedenis die spreekt, en Van Iperen heeft die stem op indrukwekkende wijze hoorbaar gemaakt.
Een absolute aanrader voor iedereen die zich wil verdiepen in persoonlijke geschiedenissen binnen de grote gebeurtenissen van de oorlog — en een ode aan de kracht van mensen in de donkerste tijden.