Een sleutel naar het verleden

Ik weet nog precies hoe ik me voelde toen ik de laatste bladzijde omsloeg van Haar naam was Sarah. Er zijn boeken die je leest, en boeken die je beleeft – dit boek hoorde absoluut bij die tweede categorie. Vanaf de allereerste pagina greep het verhaal mij bij de keel, en wat volgde was een aangrijpende reis die ik niet snel zal vergeten.
Tatiana de Rosnay heeft een verhaal geschreven dat niet alleen historisch belangrijk is, maar ook diep menselijk. Wat mij het meest raakte, was hoe ze de stemmen van twee vrouwen – Sarah en Julia – zo krachtig en oprecht met elkaar verweeft. Als lezer voelde ik me voortdurend heen en weer geslingerd tussen toen en nu, tussen hoop en verdriet, tussen onschuld en schuld. Ik was niet alleen toeschouwer; ik voelde me betrokken, alsof ik zelf de waarheid stukje bij beetje ontdekte.
Sarah’s verhaal – dat van een jong Joods meisje tijdens de razzia van Vel d’Hiv in 1942 – ging diep. Het idee dat zij haar broertje opsloot om hem te beschermen, en wat daar uiteindelijk uit voortkwam, liet me sprakeloos achter.
Wat ik ook heel sterk vond, was hoe Julia’s zoektocht naar Sarah’s verleden haar eigen leven totaal op z’n kop zette. Haar innerlijke strijd – als moeder, als vrouw, als mens – voelde voor mij heel herkenbaar.
Ik raad dit boek aan iedereen aan. Het is ontroerend, pijnlijk en noodzakelijk. Ik weet zeker dat het me nog lang zal bijblijven .