Betoverend, maar met een struikelblok

Ik ga er geen doekjes om winden, dit boek betoverde mij in de eerste paar pagina's met zijn mooie schrijfstijl, fascinerende wereld en de interessante visie van de hoofdpersoon, en heeft mij niet meer losgelaten. Dit is geen standaard fantasy en de hoofdpersoon bevindt zich in een -zelfs voor een fantasyboek- bijzondere situatie. Alles is mysterieus en er zijn veel vragen. Ik was geïntrigeerd.

Het boek leest fijn en snel, zeker het eerste gedeelte. Normaal ben ik niet zo van de ik-vorm en de dagboekvertelstijl, maar nu greep het mij. De hoofdpersoon lichtte net de juiste details uit om de wereld waarin hij woont te doen leven zonder dat er oeverloos over door werd verteld. Het is methodisch geschreven - soms met wat lange namen - maar dat hoort wel bij iemand die zichzelf ziet als wetenschapper. Hij heeft duidelijke ideeën over het wat en hoe van de wereld waarin hij leeft, en daarin ligt het struikelblok voor de lezer.

Zonder (hopelijk) te veel te verklappen, voor de helft van het boek wisselt wie - de lezer of de hoofdpersoon - er het meest weet van de situatie waarin de hoofdpersoon zich bevindt. In eerste instantie vond ik dit jammer. Opeens ontstaat er afstand tussen de lezer en de hoofdpersoon. We zaten niet meer op één lijn. Wat hij in het verhaal wilde en ik wilde weten waren absoluut niet meer hetzelfde. Maar toen ik verder las, deed dat er weinig toe. Ik was meer geïnteresseerd in de hoofdpersoon dan in het grotere plot. Maar dat is dusdanig persoonlijk dat het voor anderen misschien een afknapper is. Want als je interesse in het plot ligt, wordt je misschien (waarschijnlijk?) teleurgesteld.

Piranesi is een prachtig en betoverend boek. De wereld spreekt tot de verbeelding en leent zich, samen met het verhaal perfect voor metaforen voor levensgebeurtenissen met grote impact (vaag uit angst voor spoilers). Het roept hier en daar grote vragen op waar je als lezer naar eigen inziens antwoord op kan geven of ze kan laten voor wat ze zijn. Het biedt diepte in de vorm van metaforen voor wie wil, maar dwingt je tot niets. Ik werd betoverd door dit boek en zal het zeker nogmaals lezen. Echter, als je dit boek leest voor het plot, kom je van een koude kermis thuis. Het gaat niet om het mysterie, maar juist alles daaromheen.