Nee, dit boek gaat niet over de jongeman

Een flinterdun boekje van Annie Ernaux. Het verhaal op zich is slechts 25 bladzijden lang. De vertaler, Rokus Hofstede, wijdt een nawoord aan het boekje. Er wordt nog eea verteld over de vertaler en tenslotte wordt een aantal boeken van haar hand genoemd en beschreven. Flinterdun, je ziet het boekje zo over het hoofd.

Nee, dit boek gaat niet over de jongeman, of zoals op de voorkant staat,
de jonge man. een subtiel verschil maar toch.
Het verhaaltje is een soort terugblik van Ernaux over de tijd met hem. Ze wijdt er allerlei bespiegelingen aan die soms raak zijn, soms vergezocht. De jongeling komt in het geheel niet uit de verf. De lezer krijgt geen beeld van hem. Evenmin krijgen wij een indruk van de relatie zelf. De verliefdheid spat nou niet bepaald van de pagina's.
De schrijfster blikt terug op haar tijd met de bijna dertig jaar jongere man en vertelt ons onder andere hoe de omgeving tegen die ongebruikelijke verhouding aankeek. Het lijkt op een maatschappijkritisch betoogje.
Zeker, Ernaux slaat de spijker op z'n kop als ze vaststelt dat oudere mannen met jonge vrouwen welwillender wordt beschouwd dan oudere vrouwen met jonge mannen, maar daar is al veel over geschreven en gesproken.

Ernaux maakt het nergens persoonlijk. Ze zegt niets over de reacties uit haar naaste omgeving, van haar kinderen, vriendinnen. Ze komt niet verder dan wat afstandelijke overpeinzingen en analyses. Trouwens, hoe belangrijk is het wat anderen ervan vinden als je zelf tot over je oren verliefd bent? Of was ze dat soms niet?
Ik begrijp niet waarom Ernaux de moeite nam om deze episode uit haar leven op deze manier te verwoorden. Waarom geen woord over dierbare herinneringen, over ontroering, aanvaringen, intense ontmoetingen?
En, hoe kijkt ze erop terug?
Hoe eindigde de relatie en waarom? Ernaux wijdt er één kort zinnetje aan: Hij verliet Rouen en verhuisde naar Parijs. Als 135 kilometer tussen mij en mijn geliefde zitten dan is dat een afstand van niks. Die overbrug je met liefde. Deze verhuizing is dus niet de reden van de breuk.
Ernaux wil me iets vertellen maar ze sluit me ook buiten.

Ik stel me voor dat we samen op een terras zitten en zij vertelt mij over die relatie, zonder dat ik ernaar vroeg.
Op een gegeven moment vraag ik, hoe heet hij? Zij antwoordt dat dat er niet toe doet. Ik vraag, heb je een foto van hem op je telefoon? O ja, genoeg maar die laat ik je niet zien. Waarom niet? Gewoon, omdat het daar niet om gaat. Waarom betekende de verhuizing tevens het einde van jullie relatie? Dat doet er niet toe.

Ik roep de ober en reken af. Dag Annie, misschien zien we elkaar nog eens.