Een historische setting met een vleugje mysterie

De moord in kamer 11 van Matthew Blake opent met een intrigerend uitgangspunt: geheugenexpert Olivia Finn wordt naar Parijs geroepen omdat haar grootmoeder Joséphine Benoît beweert dat zij vlak na de Tweede Wereldoorlog een moord heeft gepleegd. Olivia treft haar oma verward aan, maar het wordt bevestigt dat er destijds daadwerkelijk een vrouw is gestorven in de beruchte kamer 11. De vraag is wat er in die nacht precies is gebeurd.

Tot en met hoofdstuk 19 merk ik dat Olivia’s rol als geheugenexpert nog niet echt uit de verf komt. Er wordt wel steeds benadrukt dat ze er één is en haar boek wordt genoemd, maar ik mis voorbeelden of casussen die haar expertise tastbaar maken. Dat voelt wat oppervlakkig, zeker omdat ik in eerste instantie verwachtte dat dit element een drijvende kracht in het verhaal zou zijn.

Tijdens het lezen sprak ik met @sietske.reads over het genre; zij noemde het een historische roman in plaats van een thriller. Vanaf dat moment ben ik het boek door die bril gaan lezen en dat maakte een groot verschil. Als thriller vind ik het eerlijk gezegd weinig spanning oproepen, maar als historische fictie krijgt het meer waarde en werkt het beter.

Het boek leest vlot weg door de korte hoofdstukken, die voor een hoog tempo zorgen. Het concept voelt niet heel vernieuwend, maar soms zoek ik juist een verhaal dat soepel leest zonder dat het me volledig opslokt. In dat opzicht is De moord in kamer 11 van Matthew Blake een prima tussendoorboek; niet overdonderend, wel onderhoudend. Ik denk dat lezers die houden van historische setting met een vleugje mysterie zich hier prima mee zullen vermaken.