Dit boek was voor mij een intens aangename verrassing.

In Giacomina van Sacha Naspini volgen we Nives, een vrouw die haar man is verloren na een lang huwelijk. In het begin lijkt ze zich aardig staande te houden, maar langzaam kruipt de eenzaamheid haar leven binnen. Wanneer ze besluit haar favoriete kip Giacomina in huis te nemen, verandert er iets. De kip blijkt onverwacht gezelschap te bieden, tot ze op een avond stokstijf blijft zitten voor de televisie. Uit paniek belt Nives de dierenarts Loriano.

Dit boek was voor mij een intens aangename verrassing. Omdat Giacomina van Sacha Naspini een Hebban-boek van de maand was, besloot ik het zonder enige voorkennis te lezen.

Wat ben ik blij dat ik dat deed. De flaptekst gaf me een heel ander beeld dan het verhaal dat ik uiteindelijk kreeg. Ik verwachtte iets luchtigs, maar werd geraakt door de diepte en de emotionele gelaagdheid die Sacha Naspini erin heeft gelegd. Er zit veel vaart in het verhaal, ondanks dat het grotendeels bestaat uit één lang telefoongesprek.
Dat vond ik knap: het leest als een dialoog, maar voelt nooit eentonig. Tegelijkertijd heeft het iets traags, iets bedachtzaams, waardoor je als lezer mee kunt ademen met de gedachten van Nives.

Wat ik bewonder aan Sacha Naspini is hoe hij met zo weinig woorden zoveel weet te zeggen. Het boek is dun, maar precies goed – niets overbodigs, niets tekort. Elk detail voelt doordacht. De personages zijn sterk neergezet, vooral Nives, die kwetsbaar is maar nooit zielig. Giacomina van Sacha Naspini is een klein verhaal met grote emoties; een ode aan verlies, herinnering en onverwachte verbondenheid.