Ik bleef het gevoel houden dat ik van een afstandje toekeek.

In Headshot volgen we acht tienermeisjes die meedoen aan een bokstoernooi in Reno, Nevada. Elk van hen heeft haar eigen reden om hier te staan en ronde na ronde leren we meer over hun achtergrond en toekomst. Rita Bullwinkel schrijft helder en direct; de meisjes komen ronde na ronde aan de beurt en zo ontstaat een breed beeld van de groep.

Eerlijk gezegd had ik dit boek niet zelf gekozen. Het komt mede doordat het een sportboek is; dat soort boeken trekken mij over het algemeen niet. Met uitzondering op het boek van Günther Steiner hihi. En dan gaat het hier ook nog eens over boksen. Als ik een sportboek zou moeten kiezen, dan zou boksen waarschijnlijk het laatste onderwerp zijn. Maar ik wil dit jaar alle Hebban Boek van de Maand-titels lezen, dus besloot ik het toch te proberen.

In het begin was ik nog positief verrast. Andi Taylor trok meteen mijn aandacht door een traumatische ervaring die kort wordt aangestipt; ik wilde graag weten hoe dit verder zou uitpakken. Jammer genoeg bleef die nieuwsgierigheid de rest van het boek uit. We kijken mee in de hoofden van acht verschillende meisjes en leren ze best goed kennen, maar ze wisten me niet echt te boeien. Ik bleef het gevoel houden dat ik van een afstandje toekeek.

Toch begrijp ik wel waarom anderen dit boek kunnen waarderen. Rita Bullwinkel kiest voor een originele invalshoek en laat zien dat elk meisje zijn eigen verhaal heeft. Het idee om de lezer via de wedstrijdrondes mee te nemen in de hoofden van de meisjes werkt goed en zorgt voor afwisseling. Voor mij bleef het alleen bij waardering voor die vorm, zonder dat ik echt meegesleept werd.