Lezersrecensie
Op zoek naar antwoorden aan de hand van tekeningen
Verhaallijn: Wanneer Sofie haar vader onverwacht overlijdt staat ze er helemaal alleen voor. Met een appartement en een huis die staan te wachten om opgeruimd te worden heeft ze haar handen vol. Haar broer Max woont in New York en heeft niet eens de moeite genomen om voor de crematie over te vliegen, laat staan voor het opruimen achteraf. Tijdens de grote schoonmaak doet Sofie een ontdekking waardoor de onderlinge relaties in haar gezin nog meer in vraag gesteld worden. Tijdens haar zoektocht naar de waarheid moet ze diep in het verleden snuisteren en komen er nog meer geheimen boven water.
Wanneer je begint te lezen besef je al snel dat Na de val een bijzonder boek is, door de beeldende schrijfstijl ( letterlijk en figuurlijk) met een vleugje ironie wordt het verhaal naar een ander niveau getild. Het hoofdpersonage Sofie drukt haar gedachten en gevoelens uit aan de hand van tekeningen doorheen het verhaal. Haar zoektocht start met veel vragen en onzekerheden waardoor je als lezer geboeid bent om samen met Sofie alles te gaan ontrafelen, mede dankzij de korte hoofdstukken. Door deze vele vragen en gebeurtenissen die elkaar overlappen zonder concrete vorming in het begin is het moeilijk om op te gaan in het verhaal en komt het nogal wat warrig over. Ook had ik het moeilijk om met Sofie een band te vormen omdat ze nogal rap van de hak op de tak springt waardoor het moeilijk volgen werd. Door de complexe en afstandelijke relaties onderling voelt het alsof je alles meemaakt vanop een afstandje. Het verhaal wordt rustig opgebouwd om je te verrassen aan het einde, alles valt in zijn plooi en laat je verbaasd achter. Om goed te zijn zou je het verhaal eigenlijk nog eens moeten herlezen omdat je bepaalde passages van het begin beter kan plaatsen als het verhaal afgesloten is. Na de val is een verhaal die je aandacht vraagt waarin familie, geheimen, schuldgevoel en kunst centraal staan. Naar mijn mening eerder een boek voor iemand die zich vaak onderdompeld in de literaire roman wereld maar voor mij een mooie 3,5 ster.
Wanneer je begint te lezen besef je al snel dat Na de val een bijzonder boek is, door de beeldende schrijfstijl ( letterlijk en figuurlijk) met een vleugje ironie wordt het verhaal naar een ander niveau getild. Het hoofdpersonage Sofie drukt haar gedachten en gevoelens uit aan de hand van tekeningen doorheen het verhaal. Haar zoektocht start met veel vragen en onzekerheden waardoor je als lezer geboeid bent om samen met Sofie alles te gaan ontrafelen, mede dankzij de korte hoofdstukken. Door deze vele vragen en gebeurtenissen die elkaar overlappen zonder concrete vorming in het begin is het moeilijk om op te gaan in het verhaal en komt het nogal wat warrig over. Ook had ik het moeilijk om met Sofie een band te vormen omdat ze nogal rap van de hak op de tak springt waardoor het moeilijk volgen werd. Door de complexe en afstandelijke relaties onderling voelt het alsof je alles meemaakt vanop een afstandje. Het verhaal wordt rustig opgebouwd om je te verrassen aan het einde, alles valt in zijn plooi en laat je verbaasd achter. Om goed te zijn zou je het verhaal eigenlijk nog eens moeten herlezen omdat je bepaalde passages van het begin beter kan plaatsen als het verhaal afgesloten is. Na de val is een verhaal die je aandacht vraagt waarin familie, geheimen, schuldgevoel en kunst centraal staan. Naar mijn mening eerder een boek voor iemand die zich vaak onderdompeld in de literaire roman wereld maar voor mij een mooie 3,5 ster.
4
Reageer op deze recensie