Camus schreef profetisch en met een diepgewortelde mensenkennis

Wat een kraakhelder geschreven en tot bezinning stemmend verhaal. Echt een boek dat je aan het denken zet en daar geen bellen of toeters voor nodig heeft. De bureaucratie, de gelatenheid, de angst: het wordt allemaal met de grootst mogelijke zorgvuldigheid aangestipt door Camus. Hij vervalt daarbij niet in zouteloze algemeenheden, maar blijft heel dicht bij zijn personages, die hij bovendien allemaal innemend maakt, wat hun blik op de ziekte en hun naasten ook mag zijn. Bespeur ik trouwens op pagina 67 een verwijzing naar de gebeurtenissen in De vreemdeling? "Het ging om een jonge verkoper die op het strand een Arabier had gedood." Hou ik wel van, die intertekstuele verwijzingen.

Toch swingt het boek nét te weinig naar mijn zin om er met de volle buit vandoor te gaan. Ik mis het horizonverbredende taalgebruik van poëten, nieuwe taalvondsten die het verhaal nog beter uit de verf laten komen. Daaraan merk je dat, hoe goed De pest ook als chronologische constructie in elkaar zit, Camus geen volbloed romanschrijver is, maar een filosoof die zijn mijmeringen in romanvorm heeft gegoten. Naar mijn smaak doen bepaalde passages daarom te feitelijk en te droogjes aan. Desalniettemin is dit boek met recht een klassieker: Camus schreef profetisch en met een diepgewortelde mensenkennis.