Lezersrecensie
Mooi geschreven, maar niet zo intrigerend
Het is al een hele poos geleden dat ik een boek van Rebecca Ross las, namelijk De terugkeer van de koningin. Ik wist toen niet helemaal wat ik nou van dit boek vond en heb het vervolg ook nooit gelezen. Dat zou ik nu niet meer kunnen denk ik, daarvoor is er al te veel tijd verstreken. Eerder dit jaar verscheen Divine Rivals van deze auteur. Dit boek werd direct heel populair en prijkt aan kop van menig eindejaarslijstje. Ik twijfelde of dit boek iets voor mij zo zijn, maar uiteindelijk werd ik toch te nieuwsgierig om het te negeren. Kan ik meegaan in deze hype of toch niet?
Omdat dit boek zo'n enorme hype is, was ik wat voorzichtgig met het hebben van verwachtingen. Ik verwachtte een romance, maar ook een verhaal vol actie. Wat romance betreft zijn mijn vrwachtingen waargemaakt, watbetreft actie niet. Ik vond het boek zelfs een beetje aan de saaie kant. Omdat het fundament van dit verhaal een oorlog is, had ik meer intriges en actie verwacht. Dit bleef voor mij helaas een beetje uit.
Om beurten volgen we Iris en Roman. Beiden werken voor de lokale krant en allebei hebben ze hier hun eigen reden voor. Wat wel duidelijk is, is dat ze allebei op de positie van columnist asen. Dit gaat niet zomaar, een spel van elkaar aftroeven begint. Iris' broer Forest is vertrokken naar het front om mee te vechten in de oorlog van de goden. Ze heeft maanden niets meer van hem gehoord, op haar brieven krijgt ze geen enkele reactie. Tot ze op een dag antwoord krijgt, maar niet van Forest. Van wie dan wel? Dat is voor haar lange tijd onduidelijk. Als lezer weet je meteen dat Roman hierachter zit. Hij is mysterieus, maar na wat geduld leer je hem ook beter kennen. Hij blijkt hele andere motieven te hebben dan Iris, maar dat hij zich tot haar aangetrokken voelt wordt direct duidleijk. Ondanks dat Ross vaak van perspectief wisselt, is Iris de meeste tijd aan het woord. Haar leer je het best kennen, maar toch is zij niet het personage dat zich gedurende het verhaal het meest ontwikkelt. Verrassend genoeg is dat Roman. Toch zijn beide personages niet heel bijzonder. Ik voelde geen klik met hen en voor mij was de basis van hun ontwikkeling vrij voorspelbaar.
Door de vrij korte hoofdstukken leest het boek vlot. De perspectiefwisselingen vinden plaats op vrij logische momenten waardoor je een goed beeld krijgt van het verhaal. Ik vond het taalgebruik ook goed te volgen.
het verhaal zelf vond ik alleen minder indrukwekkend dan ik had gedacht. Het boek wordt door veel mensen de hemel in geprezen, maar ik voelde het niet zo. Ik miste wat actie en de voorspelbaarheid droop er vanaf. Het duurt lang voor het tempo wordt opgevoerd, dit gebeurt pas op ongeveer 80% in het boek. Hierdoor raag ik mij af waarom dit boek zo gehyped wordt. Het is mooi geschreven, maar er gebeurt in eerste instantie niet zo veel. De epiloog maakt wel nieuwsgierig naar het vervolg, dit heeft mede te maken met ontwikkelingen uit de laatste hoofdstukken.
Divine Rivals van Rebecca Ross is een populair boek dat mij wat tegenviel. Het is zeker niet slecht, maar het tempo ligt voor mij te traag. Ik had denk ik andere verwachtingen. Ik verwachtte namelijk meer actie. De personages zijn oké, verder niet bijzonder. De schrijfstijl is wel mooi, maar zorgt er niet voor dat het verhaal echt interessant wordt. Het tempo wordt in de laatste hoofstukken opgevoerd, hier zitten dan ook de meeste ontwikkelingen in. De epiloog maakt nieuwsgierig naar het volgende deel. Ik ga dat wel lezen, maar met minder hoge verwachtingen dan ik dit boek oppakte.
Omdat dit boek zo'n enorme hype is, was ik wat voorzichtgig met het hebben van verwachtingen. Ik verwachtte een romance, maar ook een verhaal vol actie. Wat romance betreft zijn mijn vrwachtingen waargemaakt, watbetreft actie niet. Ik vond het boek zelfs een beetje aan de saaie kant. Omdat het fundament van dit verhaal een oorlog is, had ik meer intriges en actie verwacht. Dit bleef voor mij helaas een beetje uit.
Om beurten volgen we Iris en Roman. Beiden werken voor de lokale krant en allebei hebben ze hier hun eigen reden voor. Wat wel duidelijk is, is dat ze allebei op de positie van columnist asen. Dit gaat niet zomaar, een spel van elkaar aftroeven begint. Iris' broer Forest is vertrokken naar het front om mee te vechten in de oorlog van de goden. Ze heeft maanden niets meer van hem gehoord, op haar brieven krijgt ze geen enkele reactie. Tot ze op een dag antwoord krijgt, maar niet van Forest. Van wie dan wel? Dat is voor haar lange tijd onduidelijk. Als lezer weet je meteen dat Roman hierachter zit. Hij is mysterieus, maar na wat geduld leer je hem ook beter kennen. Hij blijkt hele andere motieven te hebben dan Iris, maar dat hij zich tot haar aangetrokken voelt wordt direct duidleijk. Ondanks dat Ross vaak van perspectief wisselt, is Iris de meeste tijd aan het woord. Haar leer je het best kennen, maar toch is zij niet het personage dat zich gedurende het verhaal het meest ontwikkelt. Verrassend genoeg is dat Roman. Toch zijn beide personages niet heel bijzonder. Ik voelde geen klik met hen en voor mij was de basis van hun ontwikkeling vrij voorspelbaar.
Door de vrij korte hoofdstukken leest het boek vlot. De perspectiefwisselingen vinden plaats op vrij logische momenten waardoor je een goed beeld krijgt van het verhaal. Ik vond het taalgebruik ook goed te volgen.
het verhaal zelf vond ik alleen minder indrukwekkend dan ik had gedacht. Het boek wordt door veel mensen de hemel in geprezen, maar ik voelde het niet zo. Ik miste wat actie en de voorspelbaarheid droop er vanaf. Het duurt lang voor het tempo wordt opgevoerd, dit gebeurt pas op ongeveer 80% in het boek. Hierdoor raag ik mij af waarom dit boek zo gehyped wordt. Het is mooi geschreven, maar er gebeurt in eerste instantie niet zo veel. De epiloog maakt wel nieuwsgierig naar het vervolg, dit heeft mede te maken met ontwikkelingen uit de laatste hoofdstukken.
Divine Rivals van Rebecca Ross is een populair boek dat mij wat tegenviel. Het is zeker niet slecht, maar het tempo ligt voor mij te traag. Ik had denk ik andere verwachtingen. Ik verwachtte namelijk meer actie. De personages zijn oké, verder niet bijzonder. De schrijfstijl is wel mooi, maar zorgt er niet voor dat het verhaal echt interessant wordt. Het tempo wordt in de laatste hoofstukken opgevoerd, hier zitten dan ook de meeste ontwikkelingen in. De epiloog maakt nieuwsgierig naar het volgende deel. Ik ga dat wel lezen, maar met minder hoge verwachtingen dan ik dit boek oppakte.
2
Reageer op deze recensie