Soms klikt het niet met een boek.

De overlevenden is een roman geschreven door Alex Schulman.

Drie broers keren terug naar het vakantiehuis bij het meertje waar twintig jaar eerder een ongeluk heeft plaatsgevonden dat hun leven voor altijd heeft veranderd. Ze hebben de as van hun overleden moeder mee om uit te strooien. Het was haar laatste wens om daar uitgestrooid te worden. De broers zijn vervreemd van elkaar en terug zijn aan het vakantiehuis, rakelt de geschiedenis weer op.

Helaas was dit niet mijn boek.

Het was bijzonder opgebouwd. De gebeurtenissen in het heden werden omgekeerd chronologisch verteld, afgewisseld met de gebeurtenissen van 20 jaar eerder die dan wel gewoon chronologisch werden verteld. Origineel ja, maar ik vond het toch ook verwarrend en was regelmatig de draad kwijt. En ik ben misschien zelfs een enkele keer in slaap gevallen terwijl ik het aan het lezen was…

De sfeer was nochtans ook goed gezet – de tragische gezinssituatie werd uitgebreid toegelicht en characterbuilding was er zeker ook. Het boek werd vanuit Benjamin (de middelste broer) verteld en hoewel hij de hoofdrol speelt, was hij toch het personage waar ik precies het minste over wist. Was misschien bewust zo gedaan, maar waarom?

Helemaal op het einde wordt de tragische gebeurtenis pas duidelijk en komen eigenlijk de twee verhaallijnen samen. En dat einde was echt mindblowing. Maar de rest van het boek was zo’n strijd dat het einde het niet goed maakt voor mij.

Verschillende leden van de boekenclub waar ik lid van ben, vonden het echter een pareltje dus zo zie je maar dat smaken echt wel verschillen.