Lezersrecensie
Prachtig boek over hoe om te gaan met het verlies van een dierbare.
Duizend stukjes overal - Mariska Overman
Mijs is 12 en zit in de brugklas. Een jaar geleden is haar broer Joes overleden en sindsdien is niets meer hetzelfde. Haar vader wil de irritante Mijs terug, Mijs wil Joes terug.
Om haar te helpen, hebben de ouders van Mijs een therapeut ingeschakeld die een rouwbot adviseert. Maar deze computer-Joes, die op basis van AI reageert op Mijs is wel levensecht, maar niet echt, oftewel necht (volgens Mijs).
Wat ik mooi vind aan dit verhaal is dat duidelijk wordt dat rouwverwerking voor iedereen anders is. Dat je een ‘klik’ moet voelen bij de manier waarop je het verlies een plekje gaat geven. En dat de ouders van Mijs proberen om haar te begrijpen als ze zien dat ze het moeilijk heeft.
'Als je ooit punaises nodig hebt, kom je dan bij me?'
Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst. Een tijd waarin we nog meer gebruik maken van AI. Maar gelukkig ook weten dat AI niet overal het antwoord op is en heeft.
'In deze kamer is het voor altijd 11 augustus 2027.'
De subtiele verwijzing naar het boek ‘De zomer die alles was’ vond ik ook erg mooi. Of was dit toeval?
Een boek om over na te denken. Zou jij een rouwbot willen van een dierbare die overleden is? Welke herinneringen zou je invullen? Kan AI een dierbare vervangen? In welke stukjes zie jij een overleden dierbare terug?
'Je kan iets missen en toch ook iets leuk vinden, tegelijk.'
Een boek om te lezen vanaf groep 6.
Mijs is 12 en zit in de brugklas. Een jaar geleden is haar broer Joes overleden en sindsdien is niets meer hetzelfde. Haar vader wil de irritante Mijs terug, Mijs wil Joes terug.
Om haar te helpen, hebben de ouders van Mijs een therapeut ingeschakeld die een rouwbot adviseert. Maar deze computer-Joes, die op basis van AI reageert op Mijs is wel levensecht, maar niet echt, oftewel necht (volgens Mijs).
Wat ik mooi vind aan dit verhaal is dat duidelijk wordt dat rouwverwerking voor iedereen anders is. Dat je een ‘klik’ moet voelen bij de manier waarop je het verlies een plekje gaat geven. En dat de ouders van Mijs proberen om haar te begrijpen als ze zien dat ze het moeilijk heeft.
'Als je ooit punaises nodig hebt, kom je dan bij me?'
Het verhaal speelt zich af in de nabije toekomst. Een tijd waarin we nog meer gebruik maken van AI. Maar gelukkig ook weten dat AI niet overal het antwoord op is en heeft.
'In deze kamer is het voor altijd 11 augustus 2027.'
De subtiele verwijzing naar het boek ‘De zomer die alles was’ vond ik ook erg mooi. Of was dit toeval?
Een boek om over na te denken. Zou jij een rouwbot willen van een dierbare die overleden is? Welke herinneringen zou je invullen? Kan AI een dierbare vervangen? In welke stukjes zie jij een overleden dierbare terug?
'Je kan iets missen en toch ook iets leuk vinden, tegelijk.'
Een boek om te lezen vanaf groep 6.
1
Reageer op deze recensie