Een mooie debuut-roman

1945, het Groningse platteland
Douwe Driest, een douanebeambte van beroep, getrouwd met de Duitse Mien, vader van 4 kinderen, is lid van een KP (een verzetsorganisatie die de onderduikers hielpen aan goederen waar dringend behoefte aan was, zoals persoonsbewijzen en bonkaarten).
Mien Driest, een bijna 40 jarige huisvrouw, worstelt met haar Duitse komaf.
‘Elke keer als de term ‘mof' valt, is het alsof ze er een litteken bij krijgt.’
De ‘geheimhoudingsplicht’ van haar man Dries valt haar zwaar. Ze heeft het gevoel dat Dries alles over heeft voor anderen, en niet voor haar.
Wanneer Mien er zeker van is dat Dries een verhouding heeft, gaat ze over tot actie met alle gevolgen van dien.
Deel 2 van het boek is een stap in de tijd; 1965.
Mien ondervindt nog dagelijks de gevolgen van de oorlog in haar leven.
Zal ze voor zichzelf dit afschuwelijke hoofdstuk ooit kunnen afsluiten?


Een mooie debuut-roman.
Driegen schrijft met veel korte zinnen. Aan haar manier van schrijven moest ik wel wennen!
‘Geen enkele trilling te bespeuren. Beheersing. Hij doopt de pen in de inkt. Gedrevenheid. De hand danst in een sierlijke boog boven het papier. Opoffering. Hij fluistert:…’