Lezersrecensie
Een magische roman over de kracht van vrouwen
In De sirenen volgen we vier vrouwen die door het lot en de zee met elkaar verbonden zijn.
2019. Lucy is na een aantal aangrijpende gebeurtenissen gevlucht naar het huis van haar zus Jess in Comber Bay. Ze hoopt dat Jess haar kan helpen om wat dingen op een rijtje te zetten. Maar aangekomen in Comber Bay blijkt Jess te worden vermist. Lucy gaat op onderzoek uit en ontdekt dat er al meerdere vreemde gebeurtenissen hebben plaatsgevonden aan de zuidkust van New South Wales.
1800. De tweelingzussen Mary en Eliza worden vanuit Ierland, met een heleboel andere vrouwelijke gevangenen, verscheept naar Australië. Terwijl ze steeds verder van hun thuis wegvaren ontdekken ze wat ze eigenlijk diep van binnen altijd al geweten hebben…
Na alle enthousiaste berichten was ik erg nieuwsgierig geworden naar De sirenen. Ik was dan ook erg blij dat ik mocht meelezen met de leesclub van Hebban. Toen ik mij aanmeldde voor de leesclub had ik alleen de proloog gelezen, die was prachtig, magisch en beeldend. Ik had gehoopt dat het hele boek in dezelfde stijl geschreven zou zijn. Maar dat was jammer genoeg niet het geval. Wat overigens absoluut niet betekent dat dit geen fijn boek was om te lezen. Mijn verwachtingen waren denk ik gewoon niet helemaal juist.
Wat ik wel erg mooi vond aan dit boek waren de verbindingen tussen Lucy/Jess en Mary/Eliza. De manier waarop deze vier vrouwen, ondanks de verschillende tijd waarin ze leefden, met elkaar verbonden leken te zijn werd door Emilia Hart op een beeldende en ontroerende manier neergezet.
Ook de omschrijvingen van Comber Bay waren prachtig en beeldend. Je kon de zoute geur van de zee haast ruiken en de golven tegen de rotsen horen slaan.
In het boek werden een aantal relevante thema’s behandeld waaronder vrouwenrechten, seksuele intimidatie en machtsmisbruik. Maar ook de liefde stond centraal. De liefde tussen Mary en Eliza en die tussen Jess en Lucy.
De Sirenen is een mooie magisch realistische roman over de kracht van vrouwen en de magie van de zee.
2019. Lucy is na een aantal aangrijpende gebeurtenissen gevlucht naar het huis van haar zus Jess in Comber Bay. Ze hoopt dat Jess haar kan helpen om wat dingen op een rijtje te zetten. Maar aangekomen in Comber Bay blijkt Jess te worden vermist. Lucy gaat op onderzoek uit en ontdekt dat er al meerdere vreemde gebeurtenissen hebben plaatsgevonden aan de zuidkust van New South Wales.
1800. De tweelingzussen Mary en Eliza worden vanuit Ierland, met een heleboel andere vrouwelijke gevangenen, verscheept naar Australië. Terwijl ze steeds verder van hun thuis wegvaren ontdekken ze wat ze eigenlijk diep van binnen altijd al geweten hebben…
Na alle enthousiaste berichten was ik erg nieuwsgierig geworden naar De sirenen. Ik was dan ook erg blij dat ik mocht meelezen met de leesclub van Hebban. Toen ik mij aanmeldde voor de leesclub had ik alleen de proloog gelezen, die was prachtig, magisch en beeldend. Ik had gehoopt dat het hele boek in dezelfde stijl geschreven zou zijn. Maar dat was jammer genoeg niet het geval. Wat overigens absoluut niet betekent dat dit geen fijn boek was om te lezen. Mijn verwachtingen waren denk ik gewoon niet helemaal juist.
Wat ik wel erg mooi vond aan dit boek waren de verbindingen tussen Lucy/Jess en Mary/Eliza. De manier waarop deze vier vrouwen, ondanks de verschillende tijd waarin ze leefden, met elkaar verbonden leken te zijn werd door Emilia Hart op een beeldende en ontroerende manier neergezet.
Ook de omschrijvingen van Comber Bay waren prachtig en beeldend. Je kon de zoute geur van de zee haast ruiken en de golven tegen de rotsen horen slaan.
In het boek werden een aantal relevante thema’s behandeld waaronder vrouwenrechten, seksuele intimidatie en machtsmisbruik. Maar ook de liefde stond centraal. De liefde tussen Mary en Eliza en die tussen Jess en Lucy.
De Sirenen is een mooie magisch realistische roman over de kracht van vrouwen en de magie van de zee.
1
Reageer op deze recensie
