Prachtig en inspirerend debuut!

Horst is man die veel is verloren. Ook zichzelf is hij kwijtgeraakt. Doelloos rijgen zijn dagen zich aaneen. Totdat hij op een dag een pakketje ontvangt voor zijn nieuwe bovenbuurvrouw, Lene. Deze jonge en energieke vrouw neemt hem aan de hand en langzaam maar zeker lukt het Horst om zijn wereld te vergroten. Durft hij voor zichzelf te kiezen en zijn dromen achterna te gaan of blijft hij toch vastzitten in zijn verleden?

De wachtkamer van de dag is een intrigerende psychologische roman. Dat dit tevens de debuutroman is van Jacob Tinholt is geenszins te merken. Het verhaal leest vlot en de korte hoofdstukken maken dat je telkens denkt; nog eentje dan.
Je volgt de dagen van Horst die in het begin niet veel om het lijf hebben. Zijn leven bestaat van zijn bed naar de bank en weer terug. Maar langzaam, ondersteunt door nieuwe dierbare vrienden, neemt hij zijn leven weer in eigen hand en bloeit hij op. Zijn nieuwe vrienden staan heel anders in het leven en inspireren hem en houden een spiegel voor. Wie is hij nu echt? En wat zijn echt zijn dromen? Vooral onderstaande quote van vriendin Mila vind ik erg mooi.

‘Ik heb vroeger problemen gehad, die mijn leven op veel manieren zwaar hebben beïnvloed. Ik staarde vanuit de inktzwarte diepte en kon vanaf daar alleen maar omhoog. Ik besloot te klimmen en niet meer naar beneden te kijken. Net zo lang, tot ik het zonlicht weer zou zien. …Natuurlijk ben ik weleens bang voor het leven, ieder mens is dat wel eens, maar als er een reden is om te vechten dan zal ik dat doen op de manier en het slagveld van mijn keuze.’

De struggles van Horst zijn realistisch en soms ook herkenbaar. Iedereen twijfelt immers weleens of het door hem/haar gekozen pad de juiste is. Wachtkamer van de dag leert je dat het oké is om soms te twijfelen, maar dat je altijd je hart moet volgen en vooral altijd moet blijven dansen!

Dank je wel voor dit recensie-exemplaar Jaap, ik heb ervan genoten!