Lezersrecensie
Volwassen worden en een familiegeheim
3,5 ster
In ‘De levenscyclus van de gewone octopus’ van Emma Knight beginnen jeugdvriendinnen Pen en Alice aan hun studie aan de Universiteit van Edinburgh. Pen is in dit boek wel echt het hoofdpersonage, maar je volgt ook deels Alice haar verhaal. Pen heeft sterk het idee dat haar gescheiden ouders een geheim voor haar hebben. Ze gaat op zoek naar antwoorden en probeert deze te vinden bij een oude vriend van haar vader die hier in Schotland woont. Ze wordt uitgenodigd om een weekend door te brengen op zijn eeuwenoude landgoed. Langzaam maar zeker beginnen dingen voor Pen duidelijk te worden. Ondertussen raakt Alice verwikkeld in een affaire met haar docent en dreigt de controle te verliezen. Hoe vinden de twee meiden hun weg in het volwassen leven?
Op papier klinkt dit boek in mijn oren echt heel veelbelovend. Een zoektocht van twee meiden naar het volwassen leven, gecombineerd met een familiegeheim in schotland leek mij echt de ideale combinatie. Ik vind het een prima boek, maar het heeft mijn verwachtingen niet helemaal waar kunnen maken helaas.
In het begin moest ik enorm wennen aan de schrijfstijl. Er worden veel details beschreven en het tempo ligt, zeker in het begin, voor mij te laag. Ongeveer halverwege het boek kwam er wel wat meer tempo in en dat hielp wel. Het boek draait om vriendschap, volwassen worden, jezelf (én je vrienden) een beetje kwijtraken én weer terugvinden. De personages zijn realistisch neergezet en maken een mooie ontwikkeling door. Bepaalde hoofdstukken raakte me wel, maar over het algemeen bleef het gevoel wat op de oppervlakte en werd ik niet echt meegenomen als lezer. Het familiegeheim vond ik niet verrassend en redelijk voorspelbaar, wat ik wel echt jammer vind. Als je houdt van realistische personages, een rustig verhaal en veel details over omgeving etc. dan is dit boek echt iets voor jou.
‘Hij moet hebben gedacht dat ze te jong was om zich het voorval te herinneren. Maar kinderen onthouden alles. Het zijn de volwassenen die vergeten.’
Dank aan uitgeverij Mozaïek en Boeken Café voor het toesturen van een recensie-exemplaar.
In ‘De levenscyclus van de gewone octopus’ van Emma Knight beginnen jeugdvriendinnen Pen en Alice aan hun studie aan de Universiteit van Edinburgh. Pen is in dit boek wel echt het hoofdpersonage, maar je volgt ook deels Alice haar verhaal. Pen heeft sterk het idee dat haar gescheiden ouders een geheim voor haar hebben. Ze gaat op zoek naar antwoorden en probeert deze te vinden bij een oude vriend van haar vader die hier in Schotland woont. Ze wordt uitgenodigd om een weekend door te brengen op zijn eeuwenoude landgoed. Langzaam maar zeker beginnen dingen voor Pen duidelijk te worden. Ondertussen raakt Alice verwikkeld in een affaire met haar docent en dreigt de controle te verliezen. Hoe vinden de twee meiden hun weg in het volwassen leven?
Op papier klinkt dit boek in mijn oren echt heel veelbelovend. Een zoektocht van twee meiden naar het volwassen leven, gecombineerd met een familiegeheim in schotland leek mij echt de ideale combinatie. Ik vind het een prima boek, maar het heeft mijn verwachtingen niet helemaal waar kunnen maken helaas.
In het begin moest ik enorm wennen aan de schrijfstijl. Er worden veel details beschreven en het tempo ligt, zeker in het begin, voor mij te laag. Ongeveer halverwege het boek kwam er wel wat meer tempo in en dat hielp wel. Het boek draait om vriendschap, volwassen worden, jezelf (én je vrienden) een beetje kwijtraken én weer terugvinden. De personages zijn realistisch neergezet en maken een mooie ontwikkeling door. Bepaalde hoofdstukken raakte me wel, maar over het algemeen bleef het gevoel wat op de oppervlakte en werd ik niet echt meegenomen als lezer. Het familiegeheim vond ik niet verrassend en redelijk voorspelbaar, wat ik wel echt jammer vind. Als je houdt van realistische personages, een rustig verhaal en veel details over omgeving etc. dan is dit boek echt iets voor jou.
‘Hij moet hebben gedacht dat ze te jong was om zich het voorval te herinneren. Maar kinderen onthouden alles. Het zijn de volwassenen die vergeten.’
Dank aan uitgeverij Mozaïek en Boeken Café voor het toesturen van een recensie-exemplaar.
1
Reageer op deze recensie