Realistische roman over de impact van toevallige ontmoetingen

Een grootse zomerse bruiloft in een luxe hotel aan zee wordt verstoord door de veertigjarige, pas gescheiden Phoebe, die alleen incheckt met álles behalve huwelijksgeluk aan haar hoofd. De bruid heeft haar droomhuwelijk tot in de puntjes geregeld, en deze sneue buitenstaander dreigt alles om zeep te helpen. Phoebe is namelijk van plan een einde aan haar leven te maken. Er volgt een openhartig, opluchtend gesprek tussen Phoebe en de bruid. En vervolgens nog een. Voordat ze er erg in heeft wordt Phoebe meegenomen in het feestgewoel, en is ze bruiloftsgast tegen wil en dank.

In eerste instantie vond ik de start van het boek nogal absurd aanvoelen. Maar Alison Espach is er in geslaagd om deze absurde situatie toch realistisch neer te zetten. Wat hierbij helpend is, is de manier waarop de gedachten en observaties van Phoebe uitgewerkt zijn. Je kruipt als lezer echt in haar hoofd. Phoebe maakt een prachtige, realistische en oprechte karakterontwikkeling door. Het voelt nergens te veel. De gesprekken die Phoebe met de verschillende bruiloftsgasten voert zijn boeiend geschreven. Ze dragen bij aan de karaktergroei van Phoebe maar leggen ook onderliggende thema’s bloot. Verlies, identiteit, tweede kansen en verbondenheid zijn belangrijke onderwerpen die in het boek voorkomen.

Ondanks dat voor mij wel duidelijk was waar het verhaal heen ging, en ik daardoor een beetje bang was voor een te zoetsappig happy end, bleef het verhaal tot het einde toe geloofwaardig. Het verhaal zet aan tot nadenken over onverwachte ontmoetingen en wat we van elkaar te leren hebben. Open staan voor andermans verhaal zonder te oordelen. Daar is voor veel mensen nog wel wat winst te halen denk ik. De herkenbaarheid in worstelen met depressieve gedachten én werken in het onderwijs waren voor mij persoonlijk extra pluspunten.

Al met al een prachtige roman die nog wel een tijdje in je hoofd blijft hangen. Zeker een aanrader als je houdt van literaire fictie met psychologische diepgang en mooie gesprekken.

Dank Atlas uitgeverij en Boekencafé voor dit recensie-exemplaar.

Q: ‘Ze was vergeten hoe gesprekken, écht goede gesprekken, haar kunnen veranderen, haar kunnen transformeren, zoals een boom. Soms blijft ze kaal achter, soms juist voller.’ - p313