Lezersrecensie
Prachtig en vol levenslessen
4,5 sterren
Voor Mitch Albom was Morrie Schwartz iemand die hem inspireerde, raad gaf en op weg hielp in het leven. Bij het afscheid van de universiteit zei Albom: ‘We houden contact’. Daar kwam echter weinig van, tot Albom vernam dat Schwartz niet lang meer te leven had. Hij zocht contact en in de maanden die volgden, de laatste maanden van Morries leven, bezocht Mitch hem elke dinsdag in zijn studeerkamer. Net als vroeger kreeg Mitch elke dinsdag een college van Morrie. Onderwerp: lessen in leven.
Dit boek zag ik voor het eerst voorbij komen bij Merel Logemann. Haar enthousiasme was aanstekelijk en een boek waarin lessen (in de breedste zin van het woord) centraal staan spreekt mij vaak wel aan. Ik besloot het een kans te geven, en wat ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen. Werkelijk prachtig.
Het is een dun boekje, maar er zitten zoveel levenslessen in. De manier waarop Morrie de wezenlijk belangrijke dingen in het leven beschrijft is prachtig. Voor mij was dit een boek dat ik echt even moest laten bezinken. Je komt er rijker uit en het laat je nadenken over je eigen leven.
Wat extra bijzonder is aan dit boek is dat dit een waargebeurd verhaal is. Deze personen bestaan dus echt en de colleges over het leven zijn dus echt gegeven. Dit zorgt ervoor dat het nog meer binnenkomt. De gesprekken zijn zo puur en eerlijk dat je het gevoel hebt dat je er zelf bij aanwezig bent. Een boek vol met mooie levenslessen, een lach en een traan.
Houd je van persoonlijke verhalen, filosofische vragen en even stil staan, dan is dit boek echt iets voor jou.
Q: ‘Het probleem is gedeeltelijk dat iedereen zo’n haast heeft, Mitch,’ zei Morrie. ‘De mensen hebben de zin van hun leven nog niet gevonden, dus rennen ze voortdurend rond op zoek ernaar. Ze denken: de volgende auto, het volgende huis, de volgende baan. Maar dan ontdekken ze dat die dingen ook leeg zijn, en zo blijven ze rondrennen.’ - 77% in Mijn dinsdagen met Morrie
Voor Mitch Albom was Morrie Schwartz iemand die hem inspireerde, raad gaf en op weg hielp in het leven. Bij het afscheid van de universiteit zei Albom: ‘We houden contact’. Daar kwam echter weinig van, tot Albom vernam dat Schwartz niet lang meer te leven had. Hij zocht contact en in de maanden die volgden, de laatste maanden van Morries leven, bezocht Mitch hem elke dinsdag in zijn studeerkamer. Net als vroeger kreeg Mitch elke dinsdag een college van Morrie. Onderwerp: lessen in leven.
Dit boek zag ik voor het eerst voorbij komen bij Merel Logemann. Haar enthousiasme was aanstekelijk en een boek waarin lessen (in de breedste zin van het woord) centraal staan spreekt mij vaak wel aan. Ik besloot het een kans te geven, en wat ben ik blij dat ik dit boek heb gelezen. Werkelijk prachtig.
Het is een dun boekje, maar er zitten zoveel levenslessen in. De manier waarop Morrie de wezenlijk belangrijke dingen in het leven beschrijft is prachtig. Voor mij was dit een boek dat ik echt even moest laten bezinken. Je komt er rijker uit en het laat je nadenken over je eigen leven.
Wat extra bijzonder is aan dit boek is dat dit een waargebeurd verhaal is. Deze personen bestaan dus echt en de colleges over het leven zijn dus echt gegeven. Dit zorgt ervoor dat het nog meer binnenkomt. De gesprekken zijn zo puur en eerlijk dat je het gevoel hebt dat je er zelf bij aanwezig bent. Een boek vol met mooie levenslessen, een lach en een traan.
Houd je van persoonlijke verhalen, filosofische vragen en even stil staan, dan is dit boek echt iets voor jou.
Q: ‘Het probleem is gedeeltelijk dat iedereen zo’n haast heeft, Mitch,’ zei Morrie. ‘De mensen hebben de zin van hun leven nog niet gevonden, dus rennen ze voortdurend rond op zoek ernaar. Ze denken: de volgende auto, het volgende huis, de volgende baan. Maar dan ontdekken ze dat die dingen ook leeg zijn, en zo blijven ze rondrennen.’ - 77% in Mijn dinsdagen met Morrie
1
Reageer op deze recensie
