Luchtige escapistische feelgood in het bruisende Amerika

In dit boek volg je in eerste instantie Suzan. Ze staat op het punt om een reis te maken naar Amerika om aan haar debuutroman te werken én om eens iets alleen te ondernemen zonder partner en kinderen. Haar avontuur begint wat dubieus, haar huurauto wordt vernield en ze heeft het gevoel alsof ze in de gaten wordt gehouden. Als ze op een terras een beroemde acteur ontmoet, komt haar leven in een stroomversnelling.

Hoe lastig ik het ook vind om te zeggen, maar dit boek was het niet voor mij. Ik had gehoopt dat het anders was, want de cover is prachtig en het verhaal klonk veelbelovend. Aan de schrijfstijl van Irene ligt het ook zeker niet, want het boek leest lekker weg. Je waant je echt in het grote Amerika. Ik had echter gehoopt op een diepgaander en geloofwaardiger verhaal. Het gaat allemaal zo snel, dat het voor mij te onrealistisch wordt en dat vind ik jammer. Suzan vind ik een leuk personage en is de meest realistische van de twee hoofdpersonages. Haar gedachtes over keuzes die ze maakt kon ik wel volgen, al had ik zelf andere keuzes gemaakt. Ik kon me redelijk goed inleven in Suzan. Het mannelijke hoofdpersonage vond ik helaas minder leuk. Ik vond hem bezitterig (op de verkeerde manier) en soms zelfs kinderachtig aandoen. Gevoelsmatig zette hij Suzan onder druk en daar ben ik een beetje allergisch voor. Het feit dat het deze gevoelens bij me oproept zegt natuurlijk wel dat het boek gevoelens bij de lezer oproept (wat ik een goed iets vind!), al weet ik niet of dat in dit geval helemaal de bedoeling was. De verschillende POV’s vond ik een verrijking, maar hadden van mij wel iets uitgebreider mogen zijn.

Als je houdt van een luchtige escapistische feelgood in het bruisende Amerika, dan is dit boek echt iets voor jou.

Quote: ‘Soms gebeuren de mooiste dingen heel onverwachts en sneller dan je hoofd aankan.’

Dank aan uitgeverij Hartklopper voor dit recensie-exemplaar.