dikke 5-ster

Het weeshuis in de azuurblauwe zee was voor mij hét boek van 2024 en daarom was ik wat terughoudend met het oppakken van het vervolg omdat ik bang was voor een teleurstelling. Het kon toch niet net zo goed, ontroerend en magisch zijn? Maar dat is het wat mij betreft wel. Weer een prachtig verhaal. Ik was echt een beetje verdrietig toen ik het boek uitlas. Niet vanwege het einde, maar omdat ik nu niet meer een nieuw verhaal op Marsyas in de kast heb staan. Dit boek voelt als een magische knuffel en laat zien dat iedereen mag zijn wie hij/zij/die wil zijn. Wat zou ik graag eens op bezoek gaan bij Arthur en Linus en al die prachtige bijzondere en lieve kinderen. Ik heb gelachen, was ontroerd en werd bij vlagen kwaad op sommige personages. Dan doe je het als schrijver heel goed denk ik. Ik ga stiekem hopen op nog een boek in deze wereld.