Dwalen en griezelen in Hotel Habbekrats

Toen ik de boeken van Rik Peters en Federico van Lunter in handen kreeg, ging er eerlijk gezegd van alles door me heen. Waar en met wat zal ik beginnen? Wat een boek.

Alleen de harde omslag van Hotel Habbekrats is al een beleving op zichzelf. In het midden piccolo Francis, daaromheen een aantal rare, snode snuiters. De twee B’s van Habbekrats staan andersom en samen met de titel 'De mysterieuze Spruitjesmoord' doen ze het ergste vrezen.

Maar, welkom in hotel Habbekrats. Leuk dat je er bent! ;)
En toen lag er dus (meteen op de eerste bladzijde) al een lijk op kamer 237.

Als tienjarige zou je bijna de benen nemen, maar ik ben een stukje ouder en bovendien gek op griezelige, maffe kinderboeken. Ik laat me zo maar niet wegjagen. Bovendien staat Francis, de piccolo al klaar om me te ontvangen en om de koffers naar mijn kamer te dragen. Het zou toch wel heel onbeleefd zijn, om er dan vandoor te gaan.

Bovendien ben ik na het eerste schutblad, een gedetailleerde kaart, waar wel een heel bijzondere attracties op staan, met namen als: het tranendal, circus curiosa en knokenkuil, reuze benieuwd en helemaal klaar om op onderzoek te gaan.

In Hotel Habbekrats draait alles om de gasten, maar je komt ook een hoop over de jonge piccolo te weet. Bijvoorbeeld dat zijn hele familie uit het hotelwezen komt. En dat hij bij de geboorte al een reiskoffertje heeft gekregen van zijn ouders, met de boodschap dat zodra hij het koffertje kan tillen, hij zal vertrekken naar een willekeurig hotel ergens op de wereld. Het familiemotto is namelijk:
‘’Wie zijn eigen bagage kan dragen, kan ook de bagage van andere mensen dragen.’’ En zo worden er piccolo’s geboren.

Dus Francis is thuis. Hij woont in Hotel Habbekrats. Zijn kamer staat vol met insecten. Luizen, wantsen, vliegen en nog veel meer van die wriemelende beestjes. Hij ziet het hotel als een vriend, als een iemand.
Aan de hand van Francis kom je ook van alles te weten over het hotel. Zijn ronde brengt je langs diverse kleurrijke personages, als Marc en Marcelina. Het zijn geen gasten, maar wonen net als de piccolo in het hotel. En dan is er Mevrouw De Gier. Een blik op de illustratie en je snapt gelijk waarom ze zo heet. Ze was de receptionist van het hotel. Dan mevrouw Florijn, de baas, die wel vergroeid lijkt met het hotel.

De zwart-witte illustraties complimenteren de tekst, maar vertellen daarbij een soort tussenverhaal. De humor spat ervan af. Op iedere bladzijde is er iets te zien en te lezen. Alles ziet er constant anders uit, kleine letters, grote letters, dunne letters, dikke letters, bibberletters, lijstjes, kopjes, tussenkopjes, alinea’s en voetnootjes. Alles met doel om kinderen te inspireren, amuseren en tot actie aan te zetten.

Daarin is dit griezelige, maffe boek goed geslaagd, al moet je wel tegen enge dingen en viezigheid kunnen. Wil je weten hoe de dood ruikt? Of hoe een geest aan de telefoon klinkt? Of ben je nieuwsgierig naar hoe ratten tanden schoon kunnen houden? Kom dan vooral binnen in hotel Habbekrats.

Gelukkig mag ik meteen door naar de volgende ronde, naar Camping Cruel: Het boek der verdwenen zielen. Ik ben nu al benieuwd wat het tweetal nu weer heeft verzonnen.

Auteur: Rik Peters | Illustraties: Federico van Lunter | Uitgever: Clavis | 9789044840445 | Vanaf 10 jaar