Corner Café Comfort: A Feelgood Feast of Friendship

Dit is precies zo’n boek dat je oppakt op een druilerige herfstavond, wanneer de regen tegen de ramen tikt en je met een kop dampende thee onder een zacht dekentje kruipt. Het voelt vanaf de eerste bladzijde alsof je in een vertrouwde wereld stapt.
Het verhaal draait om Kat, een jonge vrouw die haar leven in Amsterdam netjes op orde heeft — misschien een tikje té netjes. Ze woont in een knus huisje en werkt als assistente van de beroemde thrillerschrijver Matt Stranger (die in het echt gewoon Josh heet, wat ik ergens heel charmant vond). Kat is iemand die alles graag strak georganiseerd houdt, maar zodra haar jeugdvriendin Sacha tijdelijk bij haar intrekt, schuift dat zorgvuldig opgebouwde evenwicht op — en eerlijk gezegd: op de allerleukste manier.
Wat begint als een spontaan logeerpartijtje verandert al snel in iets groters en warmers. Sacha, die net een pijnlijke afwijzing achter de rug heeft van haar bezitterige vriend, duikelt tijdens haar zoektocht naar werk zomaar Guido’s nog te openen eetcafé ’t Hoekje binnen. En voor Kat het doorheeft, is dat kleine café de plek geworden waar zij en Sacha elke dag weer thuiskomen.
Wat me vooral raakte, is hoe Aline van Wijnen de vriendschap tussen Kat en Sacha neerzet. Ze zijn al vanaf de kleuterklas onafscheidelijk, maar het leven heeft hen in verschillende richtingen getrokken. Nu ze weer onder één dak leven, zie je hoe ze elkaar opnieuw moeten leren kennen — en hoe ze elkaar eigenlijk precies aanvullen. Kat leert door Sacha dat een beetje chaos helemaal niet erg is, en Sacha leert door Kat dat je niet altijd de sterke hoeft te spelen. Hun gesprekken zijn zo herkenbaar en warm dat je bijna vergeet dat ze niet jouw eigen vriendinnen zijn.
En dan is er Guido. Hij draagt een zichtbaar litteken, maar vooral een onzichtbare. Toch is hij allesbehalve zielig. De manier waarop hij kookt — met zoveel liefde en precisie — maakt dat je de geuren bijna kunt ruiken. Ik kreeg er spontaan trek van. Zijn rustige, droogkomische uitstraling maakt hem ontzettend aantrekkelijk, en Kat’s langzame groeiende interesse in hem is subtiel en heel respectvol geschreven.
Het eetcafé zelf is bijna een personage. Het is zo sfeervol beschreven dat ik het meteen voor me zag: een plek waar mensen weer ademhalen, waar verhalen samenkomen en waar dromen voorzichtig opnieuw vorm krijgen.
Is het verhaal perfect? Nee. Soms is het nét iets te gezellig, te voorspelbaar. De bijpersonages (zoals Josh/Matt en Kat’s ouders) blijven wat aan de oppervlakte; je leert ze vooral kennen via Kat’s blik. Maar eerlijk? Dat stoorde me nauwelijks. Dit boek probeert niet het rad opnieuw uit te vinden — het wil gewoon een warm bad zijn. En daarin slaagt het volledig.
Ik gaf het 3,5 sterren, maar rond dat zonder enige twijfel af naar 4. Omdat het me blij maakte. En soms is dát precies wat een boek moet doen.