Lezersrecensie
Dat perverse magenta
Magenta is het achtste boekje uit de kleurenreeks van Uitgeverij Oevers waar telkens een andere auteur een kleur op zich neemt en daarrond een klein verhaal of essay schrijft. Deze keer mocht Nadia De Vries de honneurs waarnemen.
In Magenta vertelt de vijfendertigjarige M. over de ontrouw van haar vriend, waar ze op uit komt nadat ze zijn berichten krijgt te zien. Een zekere N. heeft hem kunnen verleiden en M. verliest zichzelf in vragen over zichzelf en het waarom van de bedriegerij. Ze weet een pact te sluiten met een mug die haar meer zal weten te vertellen over die N. en waar en wanneer ze met T., de man die ze samen delen, afspreken.
Maar het noodlot slaat toe als T. echter doodziek wordt en in het ziekenhuis belandt. Hij nadert een onoverkomelijke dood. M. weet niet goed of ze wel degene is die hem moet verzorgen maar weet haar twijfels te overkomen en doet toch alles wat ze kan. Maar dan vraagt T. naar zijn minnares en als deze langskomt heeft zij een heel bizarre vraag.
Terwijl M. met schuldgevoelens over T.'s ziekte worstelt, stelt de mug haar gerust dat zij hier niks aan kon doen. M. stelt alles in vraag, met name wie ze is en haar rol in de levens van anderen.
"In deze eeuw is de pen niet langer het instrument van de leugenaar."
Ondertussen zijn heel wat kleuren al voorbij gekomen en Magenta is opnieuw een stukje literatuur dat je doet nadenken over relaties, over wie je bent en waar je jezelf verliest. Ook worden we geconfronteerd met de vraag of je nog verder moet gaan als je leert dat je partner ontrouw is, ook al nadert de dood snel.
Met een vleugje magisch realisme zoekt Nadia De Vries het antwoord waar de verschillen zijn tussen mens en beest. Maar wie zou verwachten dat een mug de hoofdrol zou wegkapen?
In Magenta vertelt de vijfendertigjarige M. over de ontrouw van haar vriend, waar ze op uit komt nadat ze zijn berichten krijgt te zien. Een zekere N. heeft hem kunnen verleiden en M. verliest zichzelf in vragen over zichzelf en het waarom van de bedriegerij. Ze weet een pact te sluiten met een mug die haar meer zal weten te vertellen over die N. en waar en wanneer ze met T., de man die ze samen delen, afspreken.
Maar het noodlot slaat toe als T. echter doodziek wordt en in het ziekenhuis belandt. Hij nadert een onoverkomelijke dood. M. weet niet goed of ze wel degene is die hem moet verzorgen maar weet haar twijfels te overkomen en doet toch alles wat ze kan. Maar dan vraagt T. naar zijn minnares en als deze langskomt heeft zij een heel bizarre vraag.
Terwijl M. met schuldgevoelens over T.'s ziekte worstelt, stelt de mug haar gerust dat zij hier niks aan kon doen. M. stelt alles in vraag, met name wie ze is en haar rol in de levens van anderen.
"In deze eeuw is de pen niet langer het instrument van de leugenaar."
Ondertussen zijn heel wat kleuren al voorbij gekomen en Magenta is opnieuw een stukje literatuur dat je doet nadenken over relaties, over wie je bent en waar je jezelf verliest. Ook worden we geconfronteerd met de vraag of je nog verder moet gaan als je leert dat je partner ontrouw is, ook al nadert de dood snel.
Met een vleugje magisch realisme zoekt Nadia De Vries het antwoord waar de verschillen zijn tussen mens en beest. Maar wie zou verwachten dat een mug de hoofdrol zou wegkapen?
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Looneybooks79
Gesponsord
Een verborgen verleden, drie generaties vrouwen en een Siciliaans decor vol geheimen: Als bittere sinaasappels is dé Italiaanse succesroman die je niet loslaat.
