Koffie date

3,5/5

http://looneybooks79.blog/2025/06/25/before-the-coffee-gets-cold-1-voordat-de-koffie-koud-wordt/

In een steegje in Tokio is een koffiehuisje in een kelder met de naam 'Cafe Funiculi Funicula' waar het mogelijk is om in de tijd te reizen! Dit lokt de nodige bezoekers maar tijdreizen betekent wel heel wat regels die je dient te respecteren. Enkele van die regels zijn: Je kan geen mensen ontmoeten die de koffiezaak nog nooit bezochten, je moet op dezelfde stoel blijven zitten en je ook al reis je in de tijd er zal niks veranderen...

'Voordat de koffie koud wordt' is het eerste (van intussen zes boeken, waarvan twee nog niet werden vertaald in het Nederlands) boek uit de reeks dat vier verhalen verzameld die wel één geheel vormen. Elk verhaal afzonderlijk is toch enigszins verbonden aan mekaar.

Even de personages in het café voorstellen... Uitbaatster Kazu serveert de koffie, Nagare staat in de keuken en zijn vrouw Kei (tevens de zus van Kazu) komt ook geregeld langs om te helpen. Vaste bezoeker is de dementerende Fusagi, die elke dag in tijdschriften bladert en aantekeningen maakt. En dan is er nog de dame in het wit, die altijd aanwezig is en op dezelfde stoel altijd zit!

Zo is er Fumiko die na de breuk met haar vriend, omdat hij een job in Amerika najaagt, geweldig veel liefdesverdriet heeft en terug wil keren om hem nog éénmaal te kunnen zien.

De vrouw en verpleegster van Fusagi, Kotake, wil een nooit ontvangen brief te lezen krijgen.

Twee zussen groeien uit elkaar en als één van hen omkomt speelt het schuldgevoel van de andere hard op!

En dan is er een moeder die haar dochter toch minstens één keer te zien wil krijgen!

Vier heel uiteenlopende verhalen maar toch verbonden door het verlangen nog een laatste kans te krijgen om iets goed te maken.

Ik werd enorm aangetrokken door de geweldig mooie kleurrijke covers van deze reeks. Toen ik de kans kreeg van de uitgeverij (waarvoor heel hartelijke dank trouwens!) om deze vier boeken te ontvangen en te mogen lezen was ik dan ook heel blij. Jammer genoeg kwam er heel wat tussen dus ben ik er nu nog maar toegekomen het eerste te lezen. (De komende weken volgt de rest sowieso). Japanse literatuur is voor mij nog redelijk nieuw en daarmee bedoel ik dat ik nog maar recent, dankzij enkele andere lezers, de tip kreeg me hier wat meer in te verdiepen.

En ik ben wel fan van dit eerste boek, puur door zijn no nonsense manier waarop de auteur zijn personages met toch heel veel diepte weergeeft. Het zijn geen 2D personages die gewoon naar het verleden willen reizen. Nee deze mensen hebben allemaal een diepgaande reden om op die ene stoel te gaan zitten en de koffie te drinken (die op moet voordat de koffie koud wordt!!) en hun eigen trauma onder de ogen te komen. Bij allen is liefde een reden om die beslissing te nemen, ook al weet men dat ze niks kunnen veranderen. Maar nog één keer je geliefde te kunnen spreken of aanschouwen, wie zou daarvoor niet op die stoel gaan zitten?

Ik heb alvast zin gekregen in meer van dit geweldigs. Ook wordt je in dit boek meegenomen in een cultuur die vreemd is aan die van ons. Van de smaak van de koffie (zuurder in plaats van bitter) tot hoe men met elkaar omgaat... anders en toch universeel! Het ganse boek voelt aan als een ritueel dat wordt uitgevoerd en waar wij als lezer de getuigen van zijn. Tijd om deel twee ter hand te nemen, met andere woorden!