Lezersrecensie
Liefde, lijden, pijn, dood, hoop
https://looneybooks79.blog/2024/05/11/zij-die-achterblijven/
Zij die achterblijven is één van de meest hartverscheurende boeken die ik de laatste jaren heb gelezen. A Little Life (Een Klein Leven), eat your heart out! Dit is net een gradatie erger, simpelweg omdat dit het verhaal is dat de schrijver zelf is overkomen. Dit boek is geen fictie over een relatie dat op de klippen loopt en over de zelfmoord van één van de twee mannen. Nee, dit is wat de schrijver echt is overkomen!
Toen Matteo S. leerde kennen begin jaren negentig, ontstond er een relatie tussen beide heren die zo hartverwarmend was dat het leek alsof ze de ware waren voor elkaar. S. had wel al een relatie met een vrouw achter de rug waarmee hij was getrouwd geweest en uit dat huwelijk was ook een zoon voortgekomen. Maar toen Matteo hem leerde kennen waren ze al een tijd gescheiden en was S. eigenlijk nog redelijk op zoek naar zichzelf, hoewel hij wist dat het niet bij vrouwen was dat hij het verder zou moeten zoeken.
Hun relatie duurde zeven jaar, waarvan de twee laatste behoorlijk woelig waren, want S. werd onrustiger en hun verliefdheid verdween geleidelijkaan. En toen kwam de dag dat Matteo besloot om er een einde aan te maken, hij had genoeg van de grillen en plotse eenzame nachten (waar zat S. toch altijd?). Maar Matteo had nooit verwacht drie maanden nadien thuis te komen en bij het reiken naar de lichtschakelaar eerst het been te voelen van S. die zichzelf in de gang, voor de voordeur van het apartement, had opgehangen.
Op dat moment stortte niet alleen Matteo's leven in door het verlies van S., hoewel ze geen koppel meer waren was er nog steeds de band én waren er de herinneringen én had S. het gedaan in de woning waar ze zo lang samen hadden gewoond. Hij moest ook nog eens leren omgaan met een schuldgevoel en met de vele vragen die opduiken dagen, weken, maanden en zelfs jaren na de dood van S. want had hij niet de sleutel moeten afpakken zodat S. niet meer binnen kon? Had hij niet meer kunnen doen om S. bij te staan en hem te helpen, hoewel S. nooit zelf om hulp vroeg? Was er hoegenaamd wel iets dat hij had kunnen doen om dit te voorkomen? Daarbovenop komt ook nog eens dat hij zelf de zin van het leven op dat moment niet meer ziet zitten maar door de ervaring zelf achtergebleven te zijn beseft hij dat hetzelfde doen, zelfmoord plegen, geen optie kan zijn want dan doet hij nét datgene waar S. hem heeft mee geconfronteerd: mensen achterlaten die achterblijven, met vragen en met een schuldgevoel!
Matteo noteert dagboekgewijs zijn verhaal en vertelt het met zoveel liefde en zoveel pijn in zijn hart. Maar wat hij vooral wil bereiken is iets waar hij zelf naar op zoek was: zij die achterblijven een gids bieden en een troost geven dat de vragen die hij en ook andere achterblijvers zich stellen en het schuldgevoel dat zij voelen helemaal niet nodig zijn. Matteo neemt dan ook contact op met specialisten en zoekt manieren om dit trauma te verwerken. Want hoeveel pijn iemand ook lijdt om tot zelfdoding over te gaan, wordt de vraag ooit wel eens gesteld: 'Wat met zij die achterblijven? Hoe moeten zij hun leven terug oppikken en verder zetten?'
Dit boek is met zoveel inzicht geschreven, is zo hartverscheurend en ik geef toe dat ik vaak (heel vaak) op de rand van huilen heb gestaan. Ik weet sinds kort ook hoe lastig het kan zijn om de duistere kant van het leven tegen te komen maar na dit gelezen te hebben, wetende dat er mensen zijn die achterblijven én met vragen blijven zitten, weet ik zeker dat ik eerder andere wegen zou zoeken dan overgaan tot zo'n wanhoopsdaad! (Er zijn genoeg mensen in de wereld die je kunnen helpen, geloof me!)
En voor zij die twijfelen om het boek te lezen omdat het misschien té triest zou zijn... troost je met de gedachte dat het boek met een hoopvolle boodschap eindigt. En hoewel tijd niet alle wonden heelt, tijd zal er alleszins een laagje over leggen dat het allemaal wel weer leefbaar maakt en zij die in de situatie van Matteo zelf zaten toch nog een toekomst zal bieden!
Ik heb dit jaar nu al een aantal pareltjes gelezen (na Mooie Jo en Tosca), dit hoort alvast ook al tot het rijtje van '2024 favourites'! Soms zijn de pijnlijkste boeken de beste boeken. (ook hier wil ik nogmaals naar A Little Life verwijzen)
Zij die achterblijven is één van de meest hartverscheurende boeken die ik de laatste jaren heb gelezen. A Little Life (Een Klein Leven), eat your heart out! Dit is net een gradatie erger, simpelweg omdat dit het verhaal is dat de schrijver zelf is overkomen. Dit boek is geen fictie over een relatie dat op de klippen loopt en over de zelfmoord van één van de twee mannen. Nee, dit is wat de schrijver echt is overkomen!
Toen Matteo S. leerde kennen begin jaren negentig, ontstond er een relatie tussen beide heren die zo hartverwarmend was dat het leek alsof ze de ware waren voor elkaar. S. had wel al een relatie met een vrouw achter de rug waarmee hij was getrouwd geweest en uit dat huwelijk was ook een zoon voortgekomen. Maar toen Matteo hem leerde kennen waren ze al een tijd gescheiden en was S. eigenlijk nog redelijk op zoek naar zichzelf, hoewel hij wist dat het niet bij vrouwen was dat hij het verder zou moeten zoeken.
Hun relatie duurde zeven jaar, waarvan de twee laatste behoorlijk woelig waren, want S. werd onrustiger en hun verliefdheid verdween geleidelijkaan. En toen kwam de dag dat Matteo besloot om er een einde aan te maken, hij had genoeg van de grillen en plotse eenzame nachten (waar zat S. toch altijd?). Maar Matteo had nooit verwacht drie maanden nadien thuis te komen en bij het reiken naar de lichtschakelaar eerst het been te voelen van S. die zichzelf in de gang, voor de voordeur van het apartement, had opgehangen.
Op dat moment stortte niet alleen Matteo's leven in door het verlies van S., hoewel ze geen koppel meer waren was er nog steeds de band én waren er de herinneringen én had S. het gedaan in de woning waar ze zo lang samen hadden gewoond. Hij moest ook nog eens leren omgaan met een schuldgevoel en met de vele vragen die opduiken dagen, weken, maanden en zelfs jaren na de dood van S. want had hij niet de sleutel moeten afpakken zodat S. niet meer binnen kon? Had hij niet meer kunnen doen om S. bij te staan en hem te helpen, hoewel S. nooit zelf om hulp vroeg? Was er hoegenaamd wel iets dat hij had kunnen doen om dit te voorkomen? Daarbovenop komt ook nog eens dat hij zelf de zin van het leven op dat moment niet meer ziet zitten maar door de ervaring zelf achtergebleven te zijn beseft hij dat hetzelfde doen, zelfmoord plegen, geen optie kan zijn want dan doet hij nét datgene waar S. hem heeft mee geconfronteerd: mensen achterlaten die achterblijven, met vragen en met een schuldgevoel!
Matteo noteert dagboekgewijs zijn verhaal en vertelt het met zoveel liefde en zoveel pijn in zijn hart. Maar wat hij vooral wil bereiken is iets waar hij zelf naar op zoek was: zij die achterblijven een gids bieden en een troost geven dat de vragen die hij en ook andere achterblijvers zich stellen en het schuldgevoel dat zij voelen helemaal niet nodig zijn. Matteo neemt dan ook contact op met specialisten en zoekt manieren om dit trauma te verwerken. Want hoeveel pijn iemand ook lijdt om tot zelfdoding over te gaan, wordt de vraag ooit wel eens gesteld: 'Wat met zij die achterblijven? Hoe moeten zij hun leven terug oppikken en verder zetten?'
Dit boek is met zoveel inzicht geschreven, is zo hartverscheurend en ik geef toe dat ik vaak (heel vaak) op de rand van huilen heb gestaan. Ik weet sinds kort ook hoe lastig het kan zijn om de duistere kant van het leven tegen te komen maar na dit gelezen te hebben, wetende dat er mensen zijn die achterblijven én met vragen blijven zitten, weet ik zeker dat ik eerder andere wegen zou zoeken dan overgaan tot zo'n wanhoopsdaad! (Er zijn genoeg mensen in de wereld die je kunnen helpen, geloof me!)
En voor zij die twijfelen om het boek te lezen omdat het misschien té triest zou zijn... troost je met de gedachte dat het boek met een hoopvolle boodschap eindigt. En hoewel tijd niet alle wonden heelt, tijd zal er alleszins een laagje over leggen dat het allemaal wel weer leefbaar maakt en zij die in de situatie van Matteo zelf zaten toch nog een toekomst zal bieden!
Ik heb dit jaar nu al een aantal pareltjes gelezen (na Mooie Jo en Tosca), dit hoort alvast ook al tot het rijtje van '2024 favourites'! Soms zijn de pijnlijkste boeken de beste boeken. (ook hier wil ik nogmaals naar A Little Life verwijzen)
1
Reageer op deze recensie
