Ontroerend einde

Weer een mooi boek vsn Steinbeck gelezen na Druiven der Gramschap, wat een meesterwerk en Ten oosten van Eden. Ik vind het wel echt een ander boek dan vooral Druiven, maar toch ook weer ontroerend hoe Steinbeck een arme en op elkaar aangewezen gemeenschap beschrijft. Het slot, inclusief het feest voor Doc, is prachtig en ontroerend. Het laatste woord is aan Doc die zijn gereserveerdheid wat heeft laten varen en op een melancholieke wijze gelukkig is.
Eigenlijk moet ik dit boek nogmaals lezen, slow readen, of in ieder geval de slothoofdstukken.