keiharde roman over eenzaamheid en trouw

Wat een geweldig boek van Wieringa. Heb het beluisterd, schitterend voorgelezen door Wieringa zelf. Een keiharde roman waarin hoofdpersoon Ludwig geheel aan zijn lot wordt overgelaten, omdat hij, zoals zijn moeder zegt, eigenlijk niemand meer nodig heeft. Ludwig moet zich ontworstelen aan de bijna incestueuze band die hij met zijn moeder heeft. Eveneens moet hij in het reine komen met de afwijzing van zijn vader doordat die zijn zoon (en zijn moeder) van de ene dag op de andere in de steek gelaten heeft. Zijn vader de vernietigingskunstenaar die in de diepe binnenlanden van Panama hele berglandschappen vernietigt als kunstproject. De dialogen met zowel zijn moeder als aan het eind van de roman met zijn vader zijn vooral ook van Ludwigs kant nietsontziend. Met zijn moeder komt hij nog in het reine als hij haar begeleidt in haar ziekte- en stervensproces. De eenzaamheid van de hoofdpersoon en het diepe verlangen erkend te worden door zowel zijn vader als zijn moeder is zo goed beschreven en de wanhoop die de pogingen om dat voor elkaar te krijgen