Georges: een Koen Peeters naar mijn hart

Wat een bijzonder boek weer! Peeters beschrijft geënsceneerde ontmoetingen tussen ‘gewone’ burgers en historische figuren in de tijd waarin ze leefden, zoals James Joyce die Georges, de postman ontmoet in Oostende. De personages zijn niet toevallig gekozen, ze dragen allemaal dezelfde voornaam: Georges, Jozef, Jef, Joris of andere afgeleide van Georges en er is een link met de schrijver zelf en/of diens fascinaties. Kenmerkend voor ook dit boek van Peeters is dat hij in de huidige tijd op zoek gaat naar sporen uit het verleden door de gangen van zijn opgevoerde personages na te gaan in de stad waar de ontmoeting plaats gevonden heeft: Oostende, Leuven, Brussel en Tblisi Hij hoopt door in de levens van die personages te duiken dichter bij zijn eigen drijfveren in het leven te komen. Wát in een mensenleven vormt de mens tot diegene die hij uiteindelijk wordt. Peeters zet de historische gebeurtenissen naar zijn hand waardoor er een nieuw verhaal ontstaat. Er zitten prachtige essayistische passages in het boek. Het slothoofdstuk: Twee Georgiërs is ontroerend. Ook het hoofdstuk daaraan voorafgaand waarin de schrijver na 40 jaar een oude jeugdvriend ontmoet in Georgië ontroert. Autobiografische elementen spelen een grote rol in het boek. De schrijver doet gewoon mee in het verhaal. Hij is zelf een personage geworden. Hij onderzoekt niet alleen, maar ondergaat ook. In een subhoofdstukje ‘Bijna veertig’ (pag 190-199) legt de schrijver uit wat hij geprobeerd heeft met dit boek over al die Georges. Omdat het om werkelijk bestaande schrijvers, schilders en kunstenaars gaat inspireert dit boek ook om iets van hen te lezen, te zien of te horen. Het boek nodigt o.a. uit om Ulysses van Joyce te gaan lezen, meerstemmige Georgische zangers te horen en de andere boeken van Peeters te lezen!