Lezersrecensie
Lange aanloop, blij dat ik hem nu toch uitgelezen heb
De Toverberg, vertaling van Hans Driessen uit 2012, was een van de klassiekers die ik graag wilde lezen. Vol goede moed begon ik er aan, maar ik had er na 200 blz, Hans Castorp en het ziekmakende ipv genezende sanatorium echt genoeg van! Ik legde het weg en las andere boeken. Later toch weer opgepakt, omdat ik het toch wel gelezen wilde hebben. Eerst nog even het prachtige Dood in Venetië gelezen en daarna verder gegaan in de Toverberg. Het werd toch eigenlijk steeds mooier. De discussies tussen Settembrini en Naphta vaak te ingewikkeld voor mij, maar toch interessant vanwege de uitwerking ervan op Hans Castorp. Erg mooi vond ik de zgn louteringstocht van Hans in zijn eentje op de ski’s door het hooggebergte. Prachtige landschapsbeschrijvingen, overdenkingen van Hans en gedachten die als een droom verschijnen. Het slot is wat plotseling, maar ja er moest toch een keer een eind komen aan Hans’ zijn verblijf in de Berghof. Wel kloppend in het boek: het begin van WO I, waarbij Hans als Duitser en persona non piú grata uit het Zwitserse sanatorium gezet wordt en onder de wapenen moet. Hij heeft een hele ontwikkeling doorgemaakt. Is niet langer de naïeve leerling die alleen maar nieuwsgierig is en alles wil meemaken. Hij weet inmiddels dat niets gratuit is, dat je om werkelijk te leven ook ervaring moet hebben met de tegenkant: ziekte, ellende, dood.
In mijn (digitale) editie was ook een soort bespreking van het boek door Mann zelf opgenomen. Heel leuk om te lezen. Daarin zegt hij ondermeer dat je het 2x moet lezen om de hele compositievan de roman te doorgronden en alle vooruitwijzingen te zien. Ik zou het graag beluisteren, voorgelezen door bv Louis van Beek. Inmiddels het boek opnieuw aan het lezen. Ik word getroffen door zijn prachtige schrijfstijl, waaronder de landschapsbeschrijvingen van het mooie Zwitserland, Manns ironie en metacommentaar. Het leest heel relaxed als je het verhaal al kent. Dan let je op andere dingen dan per se het verloop van het verhaal.
In mijn (digitale) editie was ook een soort bespreking van het boek door Mann zelf opgenomen. Heel leuk om te lezen. Daarin zegt hij ondermeer dat je het 2x moet lezen om de hele compositievan de roman te doorgronden en alle vooruitwijzingen te zien. Ik zou het graag beluisteren, voorgelezen door bv Louis van Beek. Inmiddels het boek opnieuw aan het lezen. Ik word getroffen door zijn prachtige schrijfstijl, waaronder de landschapsbeschrijvingen van het mooie Zwitserland, Manns ironie en metacommentaar. Het leest heel relaxed als je het verhaal al kent. Dan let je op andere dingen dan per se het verloop van het verhaal.
1
Reageer op deze recensie