Rauw verdriet

Wat heeft Maassen het intense verdriet van nabestaande Anna goed beschreven. Zij is nabestaande van haar partner voor het leven Stefaan. Op haar eigen sterfbed tekent ze haar levensverhaal op, omdat ze anders ook maar een willekeurig mens is dat doodgaat. Herinneringen aan haar leven , het gemis van haar vader die het huis verliet, het leven met en zonder Stefaan - onzichtbaar - als ghostwriter wordt afgewisseld met het heden waarin ze op 63-jarige leeftijd op haar sterfbed ligt. Ik vind het jammer dat er ook aandacht gaat naar haar broer Viktor en haar kindse? moeder. Die verhaallijnen hebben nl niet de diepgang van haar eigen verhaal. Het had bij haar verhaal alleen moeten blijven